عبدالغفار تویسرکانی

[ویکی فقه] میرزا عبد الغفار تویسرکانی عالم جلیل، جامع علوم معقول و منقول بود.
آقا میرزا عبد الغفار تویسرکانی، فرزند عالم فاضل، آقا سید محمد حسین، از مشاهیر علمای اصفهان در اواخر سدۀ سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری است. وی در تویسرکان در خانواده ای روحانی از خاندان سادات شیخ الاسلامی تویسرکان دیده به جهان گشود و پس از تحصیلات مقدماتی به حوزه علمیه همدان رفت و از محضر عالم بزرگوار آقا محمد تقی فرزند عالم کامل نبیل، آقا میرزا عبد الحسین، فرزند وحید بهبهانی که اعلم و اکمل آن حوزه بود، استفادۀ بسیار کرد و پس از چندی که به تدریس و تالیف اشتغال داشت، به اصفهان عزیمت کرد.
اساتید
وی در اصفهان از افادات اساتید بزرگی مانند: ۱- آقا میر سید حسن مدرس مطلق (م ۱۲۷۳)، ۲- حاج ملا حسین علی تویسرکانی (م ۱۲۸۶) مؤلف کتاب کشف الاسرار فی شرح شرائع الاسلام، ۳- حاج سید محمد شهشهانی مؤلف حاشیه بر ریاض و قوانین (م ۱۲۸۹) بهرۀ کامل یافت. و در دانش معقول از حکیم متاله میرزا حسن نوری فرزند حکیم بزرگوار ملا علی نوری (عطر الله مضجعه، م ۱۲۴۶) و حکیم عارف کامل آقا میرزا رضا قمشه ای استفاده برده و به تدریس فقه و اصول و اسفار اشتغال داشته و پس از درگذشت حاج محمد جعفر آباده ای، در مسجدی واقع در محلۀ نیم آورد اصفهان که ایشان اقامۀ جماعت می کرد به اقامۀ جماعت پرداخت.
اجازه اجتهاد
نامبرده از اخص اصحاب و تلامذۀ مرحوم حاجی تویسرکانی بوده و از ایشان و عالم جلیل آقا سید محمدباقر خوانساری مؤلف کتاب روضات الجنات اجازه روایت و اجتهاد گرفته است. و چنانکه صاحب روضات در خاتمۀ آن فرموده، با مؤلف کمال معاضدت و همکاری را داشته است.
وفات
...