عبدالعزیز دوری

عبدالعزیز دوری ( به عربی: عبد العزیز الدوری ) ( ۱۹۱۹ بغداد – ۱۹ نوامبر ۲۰۱۰ امان ) وی زاده روستای دور از استان صلاح الدین عراق است. او دکترای تاریخ و قدیمیترین تاریخ نگار تاریخ و تمدن اسلامی در جهان عرب به شمار می رود. وی به سبب خدماتش به «شیخ المورخین» در میان اعراب شهره شده است.
پیکر وی روز ۸ آبان ۱۳۸۹ در قبرستان سحاب در شرق شهر امان پایتخت اردن به خاک سپرده شد.
وی پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاهش، برای آموختن تحصیلات تکمیلی به بریتانیا رفت. در سال ۱۹۴۰ با رتبه ممتازی توانست لیسانس خود در رشته تاریخ را از دانشگاه لندن کسب کند. همچنین دو سال بعد توانست مدرک دکتری خود را در همان دانشگاه حاصل نماید.
بعد از اخذ مدرک دکتری به کشورش بازگشت و در دارالمعلمین عالی بغداد به آموزگاری پرداخت. با تأسیس دانشگاه بغداد در دانشکده ادبیات و علوم انسانی این دانشگاه به تدریس تاریخ پرداخت. طی سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۸ به ریاست دانشکده تاریخ منصوب شد. از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۲ استاد مهمان دانشگاه آمریکایی بیروت بود. پس از آن به مدت ۴ سال ریاست کل دانشگاه بغداد را بر عهده داشت. در نهایت، از سال ۱۹۶۷ به اردن مهاجرت کرد و استادی تاریخ دانشگاه پادشاهی اردن را عهده دار شد.
مهمترین کتابهای تألیفی وی عبارتند از:
• النظم الإسلامیة ( به فارسی: تشکیلات و نظام های اسلامی ) ( تألیف ۱۹۸۸ )
• نشأة علم التاریخ عند العرب ( به فارسی: پیدایش علم تاریخ نگاری نزد اعراب )
• مقدمة فی تاریخ صدر الإسلام ( به فارسی: مقدمه ای بر تاریخ صدر اسلام ) ( تألیف ۱۹۵۹ )
• مقدمة فی تاریخ الإقتصادی العربی ( به فارسی: مقدمه ای بر تاریخ اقتصادی عرب ) ( تألیف ۲۰۰۷ )
• العصر العباسی الأول ( به فارسی: دورهٔ اول عصر حکومت عباسی ) ( تألیف ۱۹۴۳ )
• دراسات فی العصور العباسیة المتأخرة ( به فارسی: تحقیقاتی در دوره های پسین حکومت عباسی )
• الجذور التاریخیة للقومیة العربیه ( به فارسی: ریشه های تاریخی نژاد عرب ) ( تألیف ۱۹۶۰ )