عبدالصمد پالمبانی

[ویکی فقه] پالِمْبانی، عبدالصمد (۱۱۱۶-۱۲۰۳ق/۱۷۰۴-۱۷۸۹م)، عالم و صوفی سوماترایی بود.
از جزئیات زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست؛ تنها می دانیم که پدرش عبدالله نام داشت و او خود، چنان که از نسبتش پیداست، از شهر پالمبانگ، مرکز استان سوماترای جنوبی برخاسته بود.
اساتید
او همچون بیش تر مسلمانان جویای علوم اسلامی در اندونزی، برای کسب این معارف در زمانی نامعلوم به عربستان مهاجرت کرد و ظاهراً بیشتر عمر خود را در آن جا گذراند. وی در مکه از محضر استادانی چون محمد بن عبدالکریم سمّان و احمد بن عبدالمعین دمنهوری بهره برد.
پیوستن به حلقه علمی
وی به حلقه دانش آموختگان و استادان جاوه ای مقیم مکه پیوست. این جمع که با نوشتن کتاب ها و رساله های متعدد در زمینه علوم اسلامی و ترجمه آثار معتبر نویسندگان مسلمان به زبان مالایی، هدایت و پرورش اندیشه و هویت اسلامی مسلمانان سوماترایی را از وظایف خود می دانستند، هسته اصلی متفکران مسلمان مالایایی در آن زمان را تشکیل دادند، نسل های پی درپی این عالمان که از سدۀ ۱۱ق/۱۷م در مکه و مدینه به تحصیل و تدریس اشتغال داشتند، با تأثیر از اندیشه های احیاگرایانه و ضد بدعت رایج در محیط خود، به مخالفت با طریقه های صوفیانه آمیخته با سنن و باورهای بومی، و نیز آراء عرفانی ابن عربی، به ویژه موضوع «وحدت وجود» پرداختند.
ارتباط با سمانیه
...