عبدالرحیم بن حسین حافظ عراقی

[ویکی فقه] حافظ عراقی، ابوالفضل زین الدین عبدالرحیم بن حسین، محدّث و فقیه شافعی قرن هشتم بود.
پدر او، حسین بن عبد الرحمان، در کودکی به همراه برخی خویشاوندان خود از روستای رازیان در اربیل عراق به قاهره مهاجرت کرد و در محله منشیه مهرانی سکنا گزید و بعدها در حلقه مریدان تقی الدین جعفر قنادی شافعی، شیخ خانقاه درسلان محله منشیه، درآمد. و با دختری که سخاوی او را بسیار ستوده است ازدواج کرد. حافظ عراقی ثمره این پیوند بود. وی در ۱۱ جمادی الاولی ۷۲۵ به دنیا آمد.

اساتید حافظ عراقی
حافظ عراقی در هشت سالگی حافظ قرآن شد. و نزد عالمان مشهور عصر خود، چون ناصرالدین محمد بن سمعون و برهان الدین ابراهیم بن لاجین رشیدی، به تحصیل علم پرداخت.

تلاش عراقی برای تحصیل علم و کتابت آثارش
وی به اشاره قاضی عزالدین ابن جماعه و به دلیل حافظه قوی اش، به فراگیری دانش حدیث پرداخت و نخست نزد شهاب الدین احمد بن ابی الفرج مشهور به ابن بابا و سپس نزد دیگر محدّثان مشهور عصر خود به سماع حدیث و فراگیری دانش های حدیثی پرداخت و برای سماع و کتابت بسیاری از آثار حدیثی، به شهرهای حجاز، شام، فلسطین و بغداد سفر نمود. استادان وی در قرائت، نحو، فقه و حدیث بسیارند، از جمله ابوسعید خلیل بن کیکلدی مشهور به علائی و تقی الدین سُبْکی.

فعالیت های علمی حافظ عراقی
...