عبدالحسین کاظمی

[ویکی فقه] عبدالحسین کاظمی از علمای مجاهد شیعه عراق در قرن سیزدهم و چهاردهم هجری بوده است.
وی فرزند شیخ محمدتقی و از نوادگان شیخ اسدالله دزفولی کاظمی بود و از اینرو به شیخ عبدالحسین اسدالله نیز معروف بود. او مدتی از شاگردان پدرش در کاظمین بود و در درس او حاضر می شد، سپس به نجف اشرف کوچید و از درس آخوند خراسانی، شیخ محمد طه نجف، میرزا حسین خلیلی تهرانی، شیخ آقا رضا همدانی و دیگران استفاده کرد تا اینکه در همه معارف اسلامی به مقام والایی رسید و از علمای بزرگ و فقهای اندیشمند گردید.
فعالیت اجتماعی و سیاسی
در ۱۳۲۷ ق که پدرش درگذشت وی به جای او به امامت جماعت و تدریس پرداخت و مرجع امور شرعی مردم گردید. در ۱۳۳۲ ق که متفقین به دولت عثمانی اعلام جنگ دادند و قوای انگلیس، بندر فاو در جنوب عراق را به اشغال خود درآورد، مراجع و علمای شیعه عراق بر ضد آنان اعلام جهاد نمودند. شیخ عبدالحسین نیز از جمله آنان بود که طی فتوایی دفاع از سرزمین عراق و کمک به مدافعان آن را برای عموم مسلمانان، واجب کفایی دانست. او در جمادی الاول ۱۳۳۶ ق درگذشت و در مقبره پدرش دفن شد. کتاب شرح کفایه از اوست.