[ویکی اهل البیت] عبدالحسین صنعتی زاده کرمانی (1274-1352ش) از او با عنوان پدر رمان تاریخی ایران نام می برند. مهمترین اثر او مجمع دیوانگان است که نخستین اثر آرمان شهر ادبیات فارسی به شمار می رود.
عبدالحسین صنعتی زاده کرمانی نویسنده ی شناخته شده داستان های تاریخی و پدر رمان های تاریخی ایران ، در سال ۱۲۷۴ در کرمان به دنیا آمد . پدرش علی اکبر و مادرش زهرا نام داشتند .
صنعتی زاده از سرگذشت خود در کتاب "روزگاری که گذشت " چنین سخن می گوید: "از ایام طفولیت تا به سن سه سالگی آنچه به خاطر رنج و زحمت بسیاری بوده که در قنداق احساس می کردم . بیشتر اوقات دست و پاها و سر و گردنم را با دستمال ها و نوارهای زیاد بنوعی که هیچ آزادی نداشتم بسته بودند . اتفاقاً عکاسی داود نام ارمنی که با پدرم دوستی داشت عکسی در سن شش ماهگی از من برداشته که آن عکس یادگار ایامی است که در قنداق بسر می بردم ... سر تا پایم را دستمال پیچ کرده اند و خدا بهتر می داند که با نداشتن زبان چگونه این وضعیت را تحمل کرده ام . برای آنکه باسواد شوم و بتوانم قرآن بخوانم مرا در نزدیکی همان منزلی که سکونت داشتیم در نزد زن نانوائی که مکتب خانه ای داشت گذاردند . منهم مانند سایر اطفال روی پوست پاره گوسفندی که از منزل برده بودم نشستم و علم جزوی در جلو رویم گذاردند . از کلمات عربی و حروف ریز چیزی نمی فهمیدم و زبانم یارای خواندن ابجد ، هوز ، حطی نداشت . پس از روزهای متوالی رفتن به این خانه ابداً چیزی یاد نگرفتم و با آنکه کتک زیادی خوردم و از اشک چشمم تمام صفحات عم جزو تر می شد چیزی یاد نگرفتم . مکتب دار در ضمن چرخ ریسی به درس دادن شاگردان هم می پرداخت و شاگردان هم در ضمن درس خواندن پشم های ملا را که بایستی رشته شود با انگشتان خود از هم باز می نمودند و این عمل را به زبان کرمانی انجام می دادند .
ماخالسکی، صنعتی زاده را پدر رمانهای تاریخی ایران نامیده است.وی از جوانی علاقه به داستان نویسی داشت. در حدود 1290 ش نخستین رمان تاریخی خود به نام «دام گستران» یا «انتقام خواهان مزدک» را نوشت.
وی سرانجام سال 1352شمسی در پاریس درگذشت.
عبدالحسین صنعتی زاده کرمانی نویسنده ی شناخته شده داستان های تاریخی و پدر رمان های تاریخی ایران ، در سال ۱۲۷۴ در کرمان به دنیا آمد . پدرش علی اکبر و مادرش زهرا نام داشتند .
صنعتی زاده از سرگذشت خود در کتاب "روزگاری که گذشت " چنین سخن می گوید: "از ایام طفولیت تا به سن سه سالگی آنچه به خاطر رنج و زحمت بسیاری بوده که در قنداق احساس می کردم . بیشتر اوقات دست و پاها و سر و گردنم را با دستمال ها و نوارهای زیاد بنوعی که هیچ آزادی نداشتم بسته بودند . اتفاقاً عکاسی داود نام ارمنی که با پدرم دوستی داشت عکسی در سن شش ماهگی از من برداشته که آن عکس یادگار ایامی است که در قنداق بسر می بردم ... سر تا پایم را دستمال پیچ کرده اند و خدا بهتر می داند که با نداشتن زبان چگونه این وضعیت را تحمل کرده ام . برای آنکه باسواد شوم و بتوانم قرآن بخوانم مرا در نزدیکی همان منزلی که سکونت داشتیم در نزد زن نانوائی که مکتب خانه ای داشت گذاردند . منهم مانند سایر اطفال روی پوست پاره گوسفندی که از منزل برده بودم نشستم و علم جزوی در جلو رویم گذاردند . از کلمات عربی و حروف ریز چیزی نمی فهمیدم و زبانم یارای خواندن ابجد ، هوز ، حطی نداشت . پس از روزهای متوالی رفتن به این خانه ابداً چیزی یاد نگرفتم و با آنکه کتک زیادی خوردم و از اشک چشمم تمام صفحات عم جزو تر می شد چیزی یاد نگرفتم . مکتب دار در ضمن چرخ ریسی به درس دادن شاگردان هم می پرداخت و شاگردان هم در ضمن درس خواندن پشم های ملا را که بایستی رشته شود با انگشتان خود از هم باز می نمودند و این عمل را به زبان کرمانی انجام می دادند .
ماخالسکی، صنعتی زاده را پدر رمانهای تاریخی ایران نامیده است.وی از جوانی علاقه به داستان نویسی داشت. در حدود 1290 ش نخستین رمان تاریخی خود به نام «دام گستران» یا «انتقام خواهان مزدک» را نوشت.
وی سرانجام سال 1352شمسی در پاریس درگذشت.
wikiahlb: عبدالحسین_صنعتی_زاده_ی_کرمانی