عبدالحسین تهرانی

[ویکی فقه] در این مقاله به بررسی احوالات مرحوم عبدالحسین تهرانی (۱۲۲۲- ۱۲۸۶قمری)، می پردازیم.
در سال ۱۲۲۲ هجری قمری
تراجم الرجال، السید أحمد الحسینی، ج۲، ص۲۵، م ۸۸۰.
پس از هجرت به نجف اشرف در حوزه نجف، در محضر عده ای از مشایخ ـ که از جمله آنان ـ حسن بن جعفر کاشف الغطاءـ مشکور بن محمد بن صقر حولاوی (متوفای سنه ۱۲۷۳) و عیسی بن حسین، (معروف به زاهد) ـ و محمدحسن بن باقر النجفی صاحب جواهر بود ـ تلمذ کرد.
موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱۳، ص۳۲۶.
عده زیادی از فضلا و علما، از محضر ایشان استفاده کرده اند. از جمله آنان شیخ نوح بن شیخ قاسم قرشی جعفری (متوفای سنه ۱۳۰۰ در سماوه) و شیخ محسن بن شیخ محمد حائری معروف به ابن الحب (متوفای سنه ۱۳۰۵) و ابو محاسن محمد بن عبدالوهاب بن داوود همدانی (صاحب فصوص الیواقیت فی التواریخ) هستند.
معارف الرجال، ج۲، ص۳۵.
...

[ویکی شیعه] عبدالحسین تهرانی شیخ‎ العراقین (درگذشته ۱۲۸۶ق) از فقهای قرن سیزدهم، مورد اعتماد و وصی امیرکبیر، از مبارزین علیه بابیت و بهاییت و نماینده ناصرالدین شاه قاجار در بازسازی عتبات عالیات عراق. او از شاگردان برجسته صاحب جواهر بود. تهرانی معتقد به کارآمدی احکام و قوانین اسلامی در جامعه بود از این رو دعاوی شرعی که به دیوانخانه ارجاع ‎شده بود، از سوی امیرکبیر به وی محول گشت.
عبدالحسین تهرانی در تهران به دنیا آمد. از تاریخ تولد وی اطلاع دقیقی در دست نیست. در عین حال برخی تولد وی را ۱۲۲۲ق ذکر کرده‎اند. او در سال ۱۲۸۶ق در کاظمین از دنیا رفت و در حرم امام حسین(ع) در اتاقی نزدیک به باب سلطانیه دفن شد.
شیخ‎العراقین پس از عزیمت به عراق تحصیلات حوزوی خود را در نجف سپری کرد. او در دروس اساتیدی چون حسن کاشف الغطاء ( فرزند جعفر کاشف الغطاء)، مشکور بن محمد بن صقر حولاوی (درگذشت ۱۲۷۳ق)، عیسی بن حسین، (معروف به زاهد)، و محمدحسن نجفی حاضر شد. وی یکی از چهار شاگرد صاحب جواهر است که خود بر اجتهاد آنان تصریح کرده است. شیخ‎العراقین پس از کسب اجتهاد به تهران بازگشت. برخی از نویسندگان کتب تراجم او را مرجع دینی تهران در دوره ناصرالدین شاه قاجار معرفی کرده‎اند.