عبدالحسین امین العلماء اصفهانی

[ویکی فقه] عبدالحسین امین العلماء اصفهانی، از اجلّه فضلاء و محترمین اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده است.
آقا عبدالحسین امین العلماء فرزند حاج ملاّمحمّدشفیع خوئی بن ملاّمحمّد بن ملاّابوالقاسم بن ملاّاحمد بن ملاّعلی چورسی بن ملاّدولت علی بن ملاّعلی محمّد قراچه داغی، از اجلّه فضلاء و محترمین اصفهان در قرن سیزدهم هجری بوده و تحصیلاتش در نزد پدر و مرحوم سیّدحجةالاسلام شفتی و حاج محمّدابراهیم کلباسی و آخوند ملاّ علی نوری و آقا سیّدمحمّد شهشهانی و جمعی از علماء عراق عرب بوده است.وی فرزند ارشد و از لحاظ علمی افضل فرزندان ملاّ محمّدشفیع خوئی بوده و صاحب مکنت و املاک فراوان و خدم و حشم و دیوان خانه و کتابخانه بوده و صاحب نفوذ و معتبر به شمار می رفته و از جمله عمارت سه طبقه زیبایی در قریه «کرچکان» از بلوک آیدغمش لنجان اصفهان داشته است. وی در مراجعت از زیارت حضرت ثامن الحجج (علیه السّلام) از مشهد مقدّس، در تهران مورد عنایت ناصرالدّین شاه قرار گرفته و چهار سال در تهران ماند و امام جمعه تهران طی مکتوبی، نسبت به حفظ احترام و تکریم او به حشمت الدّوله حاکم وقت اصفهان سفارش نمود. کتابخانه او دارای کتب فراوان و نفیس بوده که بسیاری از آنان از پدران دانشمند و اجداد اهل فضل او، به وی به ارث رسیده بود که متاسفانه در جریان نقل و انتقال مورد غارت قرار گرفته و پراکنده شده است. آقا عبدالحسین عالمی صالح و اهل فضل و ماهر در علوم گوناگون خاصّه فقه و اصول بوده و در یاری مردم تنگدست و حل مشکلات شرعی مردم روزگار خود اهتمام فراوان و همت عالی داشته است.
یادداشت های استاد میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا).
وی در سال ۱۲۹۳ق وفات یافته و در جوار پدر خود در مقبره کوچک مقابل مقبره مرحوم حجةالاسلام شفتی در دالان مسجد سیّد اصفهان مدفون گردید.
مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۳۳۶.
۱. ↑ یادداشت های استاد میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا).۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، بیان المفاخر، ج۱، ص۳۳۶.۳. ↑ معلم حبیب آبادی، محمدعلی، مکارم آلاثار، ج۵، ص۱۸۰۶.
منبع
...