[ویکی فقه] عبدالجواد بن عبدالرحیم باغبادرانی اصفهانی، از خطبا و دانشمندان اواخر دوره قاجاریه در اصفهان بوده است.
حاج ملاّعبدالجواد بن عبدالرحیم باغبادرانی اصفهانی، عالم عامل متبحّر، متکلم خبیر، از وعاظ و دانشمندان اواخر دوره قاجاریه در اصفهان بوده است. اصلاً از کوهگیلویه بوده ولی در باغبادران (که سابقا از دهات بزرگ لنجان بوده و به «باغ وردان» معروف است و اکنون به شهر تبدیل شده است) متولّد شده و در اصفهان نزد علماء و فضلاء این شهر کسب فیض نموده است. او در اصفهان به وعظ و خطابه و تالیف و تحقیق مشغول بوده است. گاهی شعر می سروده است. ابیات زیر از اوست: "زینب چو دید راس برادر به تشت زر ••• نالان کشید آه شرربار از جگر""در بر درید جامه صبر و شکیب را ••• گاهی به سینه می زد و می زد گهی به سر""می گفت ای شهید به خود غرقه یا حسین ••• ای گوشه پاره جگر سیّد بشر"" ای نور چشم حیدر و ای زاده بتول ••• جسمت جدا فتاده و راست به تشت زر".
حسینی اشکوری، سیداحمد، تراجم الرّجال، ج۱، ص۲۶۹.
وی سرانجام در شب ششم ماه رمضان ۱۳۳۵ق در اصفهان وفات یافته و در نزدیکی مقبره ملاّاسماعیل خواجویی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد. مرثیه وفات او را شاعر خطاط و خطیب مشهور «میرزا عبدالجواد خطیب» چنین گفته و بر سنگ مزار او نقر گردیده است: "در پناه رحمت حق شد جواد ••• رحتمش پیوسته بادا بر نهاد""جوهر انسان، جهان مردمی ••• مردم بنیائی اهل رشاد""عالم نحریر حبر بی عدیل ••• کز کمال و فضل و معنی داد داد""بود نشر مذهب اثنی عشر ••• داعیش در منبر و مسجد مراد""بود گنجی از هنر چنگ اجل ••• چون گهر بر بود و در خاکش نهاد""جست تاریخش «خطیب عبدالجواد» ••• تا که تقدیم روان وی کناد""آمد از مجمع یکی بیرون و گفت ••• «در پناه رحمت حق شد جواد»".
تخت فولاد یادگار تاریخ: نسخه خطی.
کتب زیر از تالیفات اوست: ۱. «بحر المعجزات»؛۲. «ریاض المناقب»؛
حسینی اشکوری، سیداحمد، تذکره شعرای فارسی سرا، ص۴۰.
...
حاج ملاّعبدالجواد بن عبدالرحیم باغبادرانی اصفهانی، عالم عامل متبحّر، متکلم خبیر، از وعاظ و دانشمندان اواخر دوره قاجاریه در اصفهان بوده است. اصلاً از کوهگیلویه بوده ولی در باغبادران (که سابقا از دهات بزرگ لنجان بوده و به «باغ وردان» معروف است و اکنون به شهر تبدیل شده است) متولّد شده و در اصفهان نزد علماء و فضلاء این شهر کسب فیض نموده است. او در اصفهان به وعظ و خطابه و تالیف و تحقیق مشغول بوده است. گاهی شعر می سروده است. ابیات زیر از اوست: "زینب چو دید راس برادر به تشت زر ••• نالان کشید آه شرربار از جگر""در بر درید جامه صبر و شکیب را ••• گاهی به سینه می زد و می زد گهی به سر""می گفت ای شهید به خود غرقه یا حسین ••• ای گوشه پاره جگر سیّد بشر"" ای نور چشم حیدر و ای زاده بتول ••• جسمت جدا فتاده و راست به تشت زر".
حسینی اشکوری، سیداحمد، تراجم الرّجال، ج۱، ص۲۶۹.
وی سرانجام در شب ششم ماه رمضان ۱۳۳۵ق در اصفهان وفات یافته و در نزدیکی مقبره ملاّاسماعیل خواجویی در تخت فولاد اصفهان مدفون شد. مرثیه وفات او را شاعر خطاط و خطیب مشهور «میرزا عبدالجواد خطیب» چنین گفته و بر سنگ مزار او نقر گردیده است: "در پناه رحمت حق شد جواد ••• رحتمش پیوسته بادا بر نهاد""جوهر انسان، جهان مردمی ••• مردم بنیائی اهل رشاد""عالم نحریر حبر بی عدیل ••• کز کمال و فضل و معنی داد داد""بود نشر مذهب اثنی عشر ••• داعیش در منبر و مسجد مراد""بود گنجی از هنر چنگ اجل ••• چون گهر بر بود و در خاکش نهاد""جست تاریخش «خطیب عبدالجواد» ••• تا که تقدیم روان وی کناد""آمد از مجمع یکی بیرون و گفت ••• «در پناه رحمت حق شد جواد»".
تخت فولاد یادگار تاریخ: نسخه خطی.
کتب زیر از تالیفات اوست: ۱. «بحر المعجزات»؛۲. «ریاض المناقب»؛
حسینی اشکوری، سیداحمد، تذکره شعرای فارسی سرا، ص۴۰.
...
wikifeqh: عبدالجواد_باغبادرانی