عباس بن مهدی حقانی پناه اصفهانی

[ویکی فقه] عباس بن مهدی حقانی پناه اصفهانی، از شعرا و دراویش سلسله نعمت اللهی در اصفهان بوده است.
عباس حقانی پناه متخلّص به «پناه» فرزند مهدی شاعر ادیب عارف، در ۱۹ مهر ۱۳۲۸ش در اصفهان متولّد شد. در آغاز جوانی به شعر و عرفان علاقمند شد و به خانقاه سلسله نعمت اللهی در اصفهان راه یافت و به «محبوب علی» ملقّب شد. مجموعه ای از اشعار او به نام «بر شاخه زمان سیب رسیده ام» در سال ۱۳۷۱ش چاپ شده است و این شعر از آنجاست: "شب ها که روز گشته فراموش کوچه ها ••• می خوانمت به ناله در آغوش کوچه ها""از بس غم تو با در و دیوار گفته ام ••• پیچیده است نام تو در گوش کوچه ها""یادت شبی گذشته از این رهگذر هنوز ••• بوی تو می دهند بر و دوش کوچه ها""در انتظار تو همه شب تا طلوع صبح ••• میخانه گرد شهرم و مِی نوش کوچه ها""شب ها پگاه می شود امّا نمی شود ••• شبگردی «پناه» فراموش کوچه ها".
وفات
او در ۲۰ شهریور ۱۳۷۰ش بر اثر حادثه تصادف به دیار باقی شتافت و در قبرستان باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد. استاد میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا) ضمن مرثیه ای مادّه تاریخ فوت او را چنین سروده است: به سوی وادی ایمن و مقام حقّانی «پناه برد به محبوبش از جهان عباس».
حقانی پناه، عباس، بر شاخه زمان سیب رسیده ام: مقدمه.
۱. ↑ حقانی پناه، عباس، بر شاخه زمان سیب رسیده ام: مقدمه.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، مزارات اصفهان، ص۱۲۹.۳. ↑ هادوی، مصطفی، تذکره شعرای استان اصفهان، (ویرایش دوم)، ص۱۴۶.
منبع
...