عباس اقبال اشتیانی

[ویکی فقه] عباس اقبال آشتیانی. اِقْبال ِ آشْتیانی ، عباس (۱۲۷۷-۱۳۳۴ش /۱۸۹۸-۱۹۵۶م )، فرزند محمدعلی ، مورخ ، نویسنده ، استاد دانشگاه ، عضو پیوسته فرهنگستان ایران و مجمع علمی عربی دمشق بود.
اقبال در آشتیان از پدری فقیر و مادری لایق ، پرعاطفه و دلسوز به دنیا آمد.خانواده اش در دوران کودکی او به تهران کوچ کردند.پدرش در این شهر حمام بیمارستان وزیری را در اجاره خود آورد و خود وی نیز به سبب تنگدستی تا ۱۴ سالگی به درودگری پرداخت و همزمان تحصیلاتش را در مکتب خانه ها دنبال کرد.
تحصیلات
در همین سال ها شیخ مرتضی نجم آبادی که با خانواده اقبال ، آشنایی و مراوده داشت ، او و برادر بزرگ ترش را به مدرسه «شرکت گلستان » فرستاد.پس از اتمام دوره ۳ ساله این مدرسه ، عباس جوان به پایمردی نجم آبادی و با مساعدت ابوالحسن فروغی ، به دارالفنون راه یافت . اقبال دوره متوسطه را در دارالفنون با موفقیت طی کرد و به دلیل توانایی فراوان ، معاونت کتابخانه معارف را که در همین مدرسه تأسیس گردیده بود، عهده دار شد.او تدریس را از همین زمان در دارالفنون آغاز کرد و در ۱۲۹۷ش که دارالمعلمین مرکزی به همت میرزا ابوالحسن فروغی تأسیس شد در آن جا درکنار کسانی مانند عبدالعظیم قریب ، به تدریس فارسی ، تاریخ و جغرافیا مشغول شد و همزمان در مدرسه سیاسی و مدرسه نظام به تدریس پرداخت .
شروع تألیف مجلات
حضور اقبال در این مدارس و کتابخانه معارف ، از یک سو سبب آشنایی او با ملک الشعرا بهار ، رشید یاسمی ، تیمور تاش و سعید نفیسی - که مجله دانشکده را منتشر می ساختند - شد و از سوی دیگر موجب دوستی وی با محمد علی فروغی ، ابوالحسن فروغی ، عبدالعظیم قریب و غلامحسین رهنما - که مجله فروغ تربیت را انتشار می دادند - گردید، و این خود وسیله ای شد تا اقبال به نوشتن مقالاتی در این مجلات بپردازد و نامش بر سر زبان ها افتد.
فعالیت های علمی
...