عبادت مکروه

[ویکی فقه] فعل عبادی معروض نهی کراهتی را عبادت مکروه می گویند.
عبادت مکروه، عبادتی است که نهی تنزیهی به آن تعلق گرفته است؛ به دیگر بیان، عبادت مکروه به معنای فردی از افراد نوع خاصی از عبادت است که نسبت به افراد دیگر آن،از ثواب کم تری بر خوردار می باشد. برای مثال، اگر مسافری نماز شکسته را به امام جماعتی که نمازش کامل است اقتدا کند، این نماز کراهت پیدا می کند؛ یعنی ثواب آن از سایر نماز های جماعتی که در آن ها، حاضر ( مقابل مسافر ) به حاضر اقتدا می کند، کم تر است.
معنای کراهت در عبادات
کراهت در عبادات به معنای " اقلّیت ثواب " است؛ یعنی اگر عبادتی دارای چند فرد باشد و به یکی از آن ها، نهی تنزیهی یا کراهتی تعلق گیرد، ثواب این فرد در مقایسه با افراد دیگر ـ از همان طبیعت یا نوع از عبادت ـ کم تر است.
معنای کراهت در غیر عبادات
کراهت در غیر عبادت به معنای منقصت موجود در نفس فعل است؛ یعنی آن عنوان، مبغوض مولا است هر چند مبغوض بودنش به حدی نرسیده که ترک آن واجب شود؛ اما مولا انجام دادن آن را دوست ندارد.
عبادات مکروه
...