عامل تفکیک کننده کایرال

عامل تفکیک کننده کایرال ( CDA ) که به عنوان واکنشگر حل کننده کایرال نیز شناخته می شود، یک کمکی کایرال است که برای تبدیل مخلوطی از انانتیومرها به دیاسترویومرها به منظور تجزیه و تحلیل مقادیر هر انانتیومر موجود در مخلوط استفاده می شود. تجزیه و تحلیل را می توان با طیف سنجی یا کروماتوگرافی انجام داد. استفاده از عوامل تفکیک کننده کایرال با رواج روش HPLC کایرال کاهش یافته است. علاوه بر تجزیه و تحلیل، عوامل تفکیک کننده کایرال برای تفکیک کایرال، جداسازیِ فیزیکیِ واقعیِ انانتیومرها نیز استفاده می شود.
از زمانی که طیف سنجی NMR در دسترس شیمی دانان قرار گرفته است، مطالعات متعددی در مورد کاربردهای این تکنیک انجام شده است. یکی از این موارد تفاوت در جابجایی شیمیایی ( یعنی فاصله بین قله ها ) دو دیاستریومر است. [ ۱] برعکس، دو ترکیب که انانتیومر هستند دارای خواص طیفی NMR یکسانی هستند. در نتیجه اینگونه استدلال شد که اگر بتوان ترکیبی از انانتیومرها را با پیوند دادن آن ها به یک ماده شیمیایی دیگر که خود کایرال است به ترکیبی از دیاستربومرها تبدیل کرد، می توان این مخلوط جدید را با استفاده از NMR تشخیص داد و بنابراین با مخلوط انانتیومری اصلی آشنا شد. اولین نمونه پر کاربرد از این تکنیک در سال ۱۹۶۹ توسط هری استون موشر معرفی شد. عامل کایرال استفاده شده یکی از انانتیومرهای MTPA ( α - متوکسی - α - ( تری فلورومتیل ) - فنیل استیک اسید ) بود که به اسید موشر نیز معروف است. [ ۲] اسید کلرید مربوطه نیز به نام اسید کلرید موشر و استرهای دیاستریومری حاصل به عنوان استرهای موشر شناخته می شوند. سیستم دیگر الکل پیرکل است که در سال ۱۹۷۷ توسعه یافت.