ظهیرالدین مرعشی

وی پسر نصیرالدین، پسر کمال الدین، پسر قوام الدین حسینی مرعشی است. پدران وی و خاندانش در آمل و ساری و دیگر نواحی مازندران حکومت داشته اند، از جمله نیای وی میربزرگ که مؤسس سلسلهٔ مرعشیان بوده است. خود وی نیز از طرف کارکیا سلطان محمد، پادشاه گیلان، عهده دار سرداری سپاه و امارت سیاکله رود بود و لشکرکشی هایی را به مناطق مختلفی همچون آمل و اردبیل برعهده داشته.
مهم ترین اثر ظهیرالدین تاریخ طبرستان و رویان و مازندران است که در سال ۸۸۱ به نام کارکیا میرزاعلی، پایان رسیده است. نثر این کتاب روان و ساده و حتی می توان گفت عامیانه و همراه با غلط های املایی و انشایی است. مؤلف گاه اصطلاحات و مثل های تبری به کار برده است. او از آیات و احادیث نیز برای بیان رویدادهای تاریخی بهره جُسته.
از دیگر آثار ظهیرالدین نیز «تاریخ گیلان و دیلمستان» است که در باب تاریخ گیلان و به خواست کیاییان نوشته شده است. همچنین کتاب دیگری تحت نام «تاریخ گرگان و ری» از وی نام برده شده که ظاهراً اثری از آن باقی نمانده است.