[ویکی اهل البیت] ابراهیم بن حسین ملقب به ظهیرالدین همدانی(م 1026 ق)، حکیم متأله، ادیب و جامع فنون مختلف در زمان شاه عباس صفوی بوده است.
از سال ولادت او اطلاعی در دست نیست. پدرش میرزا قوام الدین حسین در عهد شاه طهماسب در همدان عهده دار منصب قضاوت و متصدی امور شرع بود، بدین جهت میرزا ابراهیم به قاضی زاده نیز مشهور است. وی به همراه پدرش مدتی در قزوین بود لذا توانست در محضر میر فخرالدین سماکی تلمذ کند و علوم عقلی را فرا گیرد.
چون به همراه پدر به اصفهان رفت، شاگرد میرزا مخدوم اصفهانی شد. وی تحصیلات را در فقه و ادب و حکمت و کلام و بلاغت ادامه داد تا سرآمد شد.
مراتب علمی او با زهد و تقوی توأم بود. حدیث را از شیخ بهائی فراگرفت و از او اجازه ی روایت دریافت کرد. در سفری که به مکه داشت، با شیخ محمد بن احمد بن نعمت الله عاملی ملاقات کرد و از او نیز اجازه ی روایت دریافت کرد. او بعد از وفات پدر، قاضی همدان شد، لیکن اکثر اوقات خود را در درس و مطالعه و مباحثه می گذراند.
همدانی جامع علوم عقلی و نقلی بود در اصول فقه و تفسیر و حدیث وحکمت و فلسفه و منطق و کلام مهارت داشت. شیخ بهایی او را بر میرداماد ترجیح می داد و مکاتباتی بین آن دو جریان داشت. صاحب تراجم علما می نویسد روزی عباس صفوی به ملاقات شیخ بهائی آمد در اطاق شیخ کتب متعددی به چشم می خورد سؤال کرد آیا از علما کسی هست که به مندرجات تمام این کتابها با خبر باشد شیخ فرمود خیر اگر هم کسی باشد او میرزا ابراهیم همدانی است.
ظهیر همدانی از دانشمندان بزرگ عصر خود بود و جمع کثیری از علمای زمان از محضر وی استفاده کردند. از شاگردان و تربیت یافتگان حوزه درس وی ، این افراد را نام برده اند:
۲-مرادبن علیخان تفرشی نویسنده کتاب تعلیقة السجادیة که شرحی بر من لایحضره الفقیه است .
۳-میر مصطفی تفرشی مؤلف نقد الرجال که از ابراهیم با تعبیر «استادی و استاد البشر» یاد کرده است.
از سال ولادت او اطلاعی در دست نیست. پدرش میرزا قوام الدین حسین در عهد شاه طهماسب در همدان عهده دار منصب قضاوت و متصدی امور شرع بود، بدین جهت میرزا ابراهیم به قاضی زاده نیز مشهور است. وی به همراه پدرش مدتی در قزوین بود لذا توانست در محضر میر فخرالدین سماکی تلمذ کند و علوم عقلی را فرا گیرد.
چون به همراه پدر به اصفهان رفت، شاگرد میرزا مخدوم اصفهانی شد. وی تحصیلات را در فقه و ادب و حکمت و کلام و بلاغت ادامه داد تا سرآمد شد.
مراتب علمی او با زهد و تقوی توأم بود. حدیث را از شیخ بهائی فراگرفت و از او اجازه ی روایت دریافت کرد. در سفری که به مکه داشت، با شیخ محمد بن احمد بن نعمت الله عاملی ملاقات کرد و از او نیز اجازه ی روایت دریافت کرد. او بعد از وفات پدر، قاضی همدان شد، لیکن اکثر اوقات خود را در درس و مطالعه و مباحثه می گذراند.
همدانی جامع علوم عقلی و نقلی بود در اصول فقه و تفسیر و حدیث وحکمت و فلسفه و منطق و کلام مهارت داشت. شیخ بهایی او را بر میرداماد ترجیح می داد و مکاتباتی بین آن دو جریان داشت. صاحب تراجم علما می نویسد روزی عباس صفوی به ملاقات شیخ بهائی آمد در اطاق شیخ کتب متعددی به چشم می خورد سؤال کرد آیا از علما کسی هست که به مندرجات تمام این کتابها با خبر باشد شیخ فرمود خیر اگر هم کسی باشد او میرزا ابراهیم همدانی است.
ظهیر همدانی از دانشمندان بزرگ عصر خود بود و جمع کثیری از علمای زمان از محضر وی استفاده کردند. از شاگردان و تربیت یافتگان حوزه درس وی ، این افراد را نام برده اند:
۲-مرادبن علیخان تفرشی نویسنده کتاب تعلیقة السجادیة که شرحی بر من لایحضره الفقیه است .
۳-میر مصطفی تفرشی مؤلف نقد الرجال که از ابراهیم با تعبیر «استادی و استاد البشر» یاد کرده است.
wikiahlb: ظهیر_الدین_همدانی