ظهور تصوری

[ویکی فقه] معنای متبادر از یک لفظ به محض شنیدن آن را ظهور تصوری می گویند.
ظهور تصوری، به معنای انسباق ذهن مخاطب از شنیدن یک لفظ به معنای خاص است که تنها علم به وضع در انعقاد آن دخالت دارد و اراده متکلم در آن نقشی ندارد و لفظ به هر صورتی که ایجاد شود حتی اگر از برخورد دو سنگ باشد بر معنا دلالت می کند.
بررسی ایجاد ظهور تصوری
ظهور تصوری از وضع مفردات کلام در معنای مخصوص به وجود می آید و بر چیزی جز شنیدن لفظ متکی نیست، مانند دلالت کلمه " اکرم " و " العلما " در جمله " اکرم العلما " بر معنایی که غیر معنای تمام جمله است؛ یعنی تک تک کلمات بر معنای موضوع له دلالت می کند.