ظان

[ویکی فقه] شخصی که در نفسش حالت ظن به چیزی پیدا شده است ظان نامیده می شود.
ظان، به شخصی اطلاق می شود که در نفسش نسبت به چیزی حالت ظن پدید آمده است.
معنای ظان در اصول فقه
در اصول فقه ظان به مکلفی گفته می شود که از راه ها و ادله شرعی، به حکم یا موضوع ظن پیدا کرده است.
تبین معنای ظان
وقتی مکلفی به اجمال، متوجه می شود که یک موضوع در اسلام دارای حکمی است، وظیفه دارد از حکم واقعی آن جست و جو و تحقیق نماید، حال پس از آن، یا به حکم شرعی واقعی، قطع پیدا می کند که به او " قاطع " گفته می شود و قطع او برایش حجت است، و یا ظن پیدا می کند که به او " ظان " اطلاق می گردد، و یا در حکم واقعی دچار شک می گردد که به او " شاک " می گویند.
وظیفه مکلف در ظن به حکم شرعی
...