طیف سنجی عملکردی فروسرخ نزدیک ( به انگلیسی: functional Near InfraRed Spectroscopic ) یک روش پایش یا مانیتورینگ نوری مغز است که از طیف سنجی نزدیک فرو سرخ برای تصویر برداری از عملکرد عصبی بهره برداری می کند. [ ۱] تصویر برداری از فعالیت مغز به کمک پرتو فروسرخ یا فرو سرخ نزدیک، برای تخمین فعالیت همودینامیکی قشر مغز به کار می رود که در پاسخ به فعالیت عصبی رخ می دهد، در این روش میزان فعالیت قشر مغز در پاسخ به فعالیت عصبی اندازه گیری می شود. این روش در کنار نوار مغزی یکی از رایج ترین روش های تصویر برداری عصبی غیر تهاجمی است که می تواند به صورت قابل حمل به کار گیری شود. این سیگنال اغلب با سیگنال تصویر برداری وابستگی میزان اکسیژن خون مقایسه می شود و قادر به اندازه گیری تغییرات غلظت اکسی هموگلوبین و دی اکسی هموگلوبین است، [ ۲] اما فقط می تواند از مناطق نزدیک به قشر مغز اندازه گیری کند. این روش همچنین ممکن است به عنوان توپوگرافی نوری شناخته شود و گاهی اوقات به سادگی با عنوان NIRS نیز شناخته می شود.
fNIRS غلظت هموگلوبین را به واسطهٔ تغییرات میزان جذب نور فروسرخ نزدیک برآورد می کند. هنگامی که نور از سر عبور می کند، به طور متناوب توسط بافتی که از آن می گذرد، پراکنده شده یا جذب می شود. از آنجا که هموگلوبین یک جذب کننده چشمگیر نور فروسرخ نزدیک است، می توان از تغییرات میزان نور جذب شده برای اندازه گیری قابل اعتماد غلظت هموگلوبین بهره گیری کرد. روش های مختلف fNIRS[ ۳] همچنین می توانند از روش انتشار نور برای برآورد حجم خون و اکسیژن رسانی بهره گیرند. این یک روش ایمن و غیرتهاجمی است و می تواند در کنار دیگر روش های تصویر برداری نیز به کار رود.
fNIRS یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که شامل کمی سازی ( اندازه گیری ) غلظت کروموفور است. غلظت کروموفورها از اندازه گیری میرایی نور فروسرخ نزدیک یا تغییرات زمانی یا فازی به دست می آید. نور طیف fNIRS از مزیت پنجرهٔ نوری فروسرخ نزدیک ( فاصله طیفی ۷۰۰–۹۰۰ نانومتر ) بهره می برد. در این پنجره نوری پوست، بافت و استخوان تقریباً شفاف هستند و هموگلوبین اکسیژن دار ( Hb ) و هموگلوبین فاقد اکسیژن ( deoxy - Hb ) جذب کننده های قوی این طیف نور هستند. این اصول اساسی از سنجشگرهای ضربان_اکسیژن ( پالس اکسی متر ) گرفته شده اند.
شش روش گوناگون برای تعامل نور فروسرخ با بافت مغز وجود دارد: انتقال مستقیم، انتقال پراکنده، بازتاب منظم، بازتاب پراکنده، تفرق و جذب. fNIRS بر پدیده جذب تمرکز دارد. طیف جذب هموگلوبین اکسیژن دار و هموگلوبین فاقد اکسیژن متفاوت هستند. این پدیده اندازه گیری تغییرات نسبی غلظت هموگلوبین را به کمک ویژگی میرایی نور در طول موج های گوناگون فراهم می کند. دو یا چند طول موج انتخاب می شوند. یک طول موج بالاتر و دیگری زیر نقطه ایزوبستیک با طول موج ۸۱۰ نانومتر ( که در آن deoxy - Hb و oxy - Hb ضرایب جذب یکسان دارند ) گزینش می شوند. با بهره گیری از قانون بیر - لمبرت اصلاح شده، تغییرات نسبی غلظت می تواند به عنوان تابعی از کل طول مسیر طی شده فوتون محاسبه شود. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفfNIRS غلظت هموگلوبین را به واسطهٔ تغییرات میزان جذب نور فروسرخ نزدیک برآورد می کند. هنگامی که نور از سر عبور می کند، به طور متناوب توسط بافتی که از آن می گذرد، پراکنده شده یا جذب می شود. از آنجا که هموگلوبین یک جذب کننده چشمگیر نور فروسرخ نزدیک است، می توان از تغییرات میزان نور جذب شده برای اندازه گیری قابل اعتماد غلظت هموگلوبین بهره گیری کرد. روش های مختلف fNIRS[ ۳] همچنین می توانند از روش انتشار نور برای برآورد حجم خون و اکسیژن رسانی بهره گیرند. این یک روش ایمن و غیرتهاجمی است و می تواند در کنار دیگر روش های تصویر برداری نیز به کار رود.
fNIRS یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی است که شامل کمی سازی ( اندازه گیری ) غلظت کروموفور است. غلظت کروموفورها از اندازه گیری میرایی نور فروسرخ نزدیک یا تغییرات زمانی یا فازی به دست می آید. نور طیف fNIRS از مزیت پنجرهٔ نوری فروسرخ نزدیک ( فاصله طیفی ۷۰۰–۹۰۰ نانومتر ) بهره می برد. در این پنجره نوری پوست، بافت و استخوان تقریباً شفاف هستند و هموگلوبین اکسیژن دار ( Hb ) و هموگلوبین فاقد اکسیژن ( deoxy - Hb ) جذب کننده های قوی این طیف نور هستند. این اصول اساسی از سنجشگرهای ضربان_اکسیژن ( پالس اکسی متر ) گرفته شده اند.
شش روش گوناگون برای تعامل نور فروسرخ با بافت مغز وجود دارد: انتقال مستقیم، انتقال پراکنده، بازتاب منظم، بازتاب پراکنده، تفرق و جذب. fNIRS بر پدیده جذب تمرکز دارد. طیف جذب هموگلوبین اکسیژن دار و هموگلوبین فاقد اکسیژن متفاوت هستند. این پدیده اندازه گیری تغییرات نسبی غلظت هموگلوبین را به کمک ویژگی میرایی نور در طول موج های گوناگون فراهم می کند. دو یا چند طول موج انتخاب می شوند. یک طول موج بالاتر و دیگری زیر نقطه ایزوبستیک با طول موج ۸۱۰ نانومتر ( که در آن deoxy - Hb و oxy - Hb ضرایب جذب یکسان دارند ) گزینش می شوند. با بهره گیری از قانون بیر - لمبرت اصلاح شده، تغییرات نسبی غلظت می تواند به عنوان تابعی از کل طول مسیر طی شده فوتون محاسبه شود. [ ۴]
