طیف بینی جذبی ( به انگلیسی: Absorption spectroscopy ) شامل روش های طیف بینی برای اندازه گیری جذب تابش ناشی از اندرکنش با یک نمونه، به عنوان تابعی از بسامد یا طول موج است. نمونه، انرژی ( مانند فوتون ) را از میدان تابش جذب می کند. شدت جذب، متغیری برحسب بسامد است و این تغییر، همان طیف جذبی است.
طیف بینی جذبی گونه ای ابزار در شیمی تحلیلی است که برای تعیین حضور یک مادهٔ خاص در یک نمونه و در بسیاری اوقات، برای اندازه گیری مقدار مادهٔ مورد نظر به کار می رود. طیف بینی فروسرخ و طیف بینی مرئی - فرابنفش روش های رایج در کاربردهای تحلیلی هستند. طیف بینی جذبی در مطالعهٔ فیزیک مولکولی و اتمی، طیف سنجی نجومی و سنجش از دور نیز به کار می رود.
گسترهٔ وسیعی از رویکردهای آزمایشگاهی برای اندازه گیری طیف جذبی وجود دارد. رایج ترین روش، هدایت یک باریکهٔ تابش به سوی نمونه و تعیین شدت تابش گذرنده از آن است.
طیف جذبی یک ماده، نسبت تابش جذب شده توسط آن ماده روی بازه ای از بسامدها است. طیف جذبی با ترکیب اتمی و مولکولی ماده تعیین می شود. [ ۱] [ ۲] تابش معمولاً با بسامدهایی که مطابق با اختلاف انرژی میان حالت های کوانتومی مولکول ها هستند، جذب می شود. جذبی که ناشی از انتقال میان دو حالت باشد، با نام خط طیف نوری خوانده می شود و یک طیف معمولاً از خطوط بسیاری تشکیل می شود.
بسامد هر خط طیف نوری و شدت آن، وابسته به ساختار الکترونی و مولکولی ماده است. بسامد، وابسته به اندرکنش میان مولکول های نمونه، ساختار بلوری در جامدات و عوامل محیطی گوناگون ( مانند دما، فشار، میدان الکترومغناطیسی ) نیز هست. این خط ها دارای یک عرض و بعد نیز هستند که با چگالی طیفی یا چگالی حالت های سیستم تعیین می شود.
خطوط جذبی بر پایهٔ تغییر کوانتومی القا شده در اتم ها یا مولکول ها دسته بندی می شوند. برای نمونه، خطوط دورانی هنگامی ظاهر می شوند که حالت دورانی مولکول تغییر کند و معمولاً در محدودهٔ طیف ریزموج هستند. خطوط ارتعاشی وابسته به حالت ارتعاشی مولکول هستند و عموماً در محدودهٔ فروسرخ قرار دارند. خطوط الکترونی مربوط به حالت الکترونی اتم یا مولکول هستند و در محدودهٔ نور مرئی یا فرابنفش قرار می گیرند.
انرژی متناظر با تغییر کوانتومی، در درجهٔ اول بسامد خط جذب را تعیین می کند؛ ولی انواع مختلف اندرکنش می توانند باعث جابجایی بسامد شوند. میدان های الکتریکی و مغناطیسی، اندرکنش با مولکول های مجاور می توانند باعث جابجایی شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفطیف بینی جذبی گونه ای ابزار در شیمی تحلیلی است که برای تعیین حضور یک مادهٔ خاص در یک نمونه و در بسیاری اوقات، برای اندازه گیری مقدار مادهٔ مورد نظر به کار می رود. طیف بینی فروسرخ و طیف بینی مرئی - فرابنفش روش های رایج در کاربردهای تحلیلی هستند. طیف بینی جذبی در مطالعهٔ فیزیک مولکولی و اتمی، طیف سنجی نجومی و سنجش از دور نیز به کار می رود.
گسترهٔ وسیعی از رویکردهای آزمایشگاهی برای اندازه گیری طیف جذبی وجود دارد. رایج ترین روش، هدایت یک باریکهٔ تابش به سوی نمونه و تعیین شدت تابش گذرنده از آن است.
طیف جذبی یک ماده، نسبت تابش جذب شده توسط آن ماده روی بازه ای از بسامدها است. طیف جذبی با ترکیب اتمی و مولکولی ماده تعیین می شود. [ ۱] [ ۲] تابش معمولاً با بسامدهایی که مطابق با اختلاف انرژی میان حالت های کوانتومی مولکول ها هستند، جذب می شود. جذبی که ناشی از انتقال میان دو حالت باشد، با نام خط طیف نوری خوانده می شود و یک طیف معمولاً از خطوط بسیاری تشکیل می شود.
بسامد هر خط طیف نوری و شدت آن، وابسته به ساختار الکترونی و مولکولی ماده است. بسامد، وابسته به اندرکنش میان مولکول های نمونه، ساختار بلوری در جامدات و عوامل محیطی گوناگون ( مانند دما، فشار، میدان الکترومغناطیسی ) نیز هست. این خط ها دارای یک عرض و بعد نیز هستند که با چگالی طیفی یا چگالی حالت های سیستم تعیین می شود.
خطوط جذبی بر پایهٔ تغییر کوانتومی القا شده در اتم ها یا مولکول ها دسته بندی می شوند. برای نمونه، خطوط دورانی هنگامی ظاهر می شوند که حالت دورانی مولکول تغییر کند و معمولاً در محدودهٔ طیف ریزموج هستند. خطوط ارتعاشی وابسته به حالت ارتعاشی مولکول هستند و عموماً در محدودهٔ فروسرخ قرار دارند. خطوط الکترونی مربوط به حالت الکترونی اتم یا مولکول هستند و در محدودهٔ نور مرئی یا فرابنفش قرار می گیرند.
انرژی متناظر با تغییر کوانتومی، در درجهٔ اول بسامد خط جذب را تعیین می کند؛ ولی انواع مختلف اندرکنش می توانند باعث جابجایی بسامد شوند. میدان های الکتریکی و مغناطیسی، اندرکنش با مولکول های مجاور می توانند باعث جابجایی شوند.
wiki: طیف بینی جذبی