طوبی

[ویکی فقه] در قرآن چنین آمده است چنین آمده است:«طوبی لهم و حسن مآب » «برای آنان که به خدا ایمان آورده و عمل صالح انجام دادند درخت طوبی و مقام نیکو و بازگشت زیباست.»
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در تفسیر این آیه فرمود:«طوبی درختی است در بهشت که خداوند از روح خود در آن دمیده است. میوه هایش بر فراز آسمان بهشت آویخته است و شاخه هایش از پشت دیوارهای بهشت دیده می شود. این درخت در خانه من است. دوستداران علی از آن محروم نیستند و دشمنان علی هرگز به آن دست نمی یابند.»
بر اساس روایات طوبی درختی است در بهشت که تنه آن در منزل رسول خدا (ص) و در منزل هر مؤمن شاخه‏ای از آن هست.
و طبق بعضی روایات اصل آن در خانه علی (ع) است. از حضرت صادق نص است طوبی شجرة فی الجنّة، اصلها فی دار امیر المؤمنین و فرعها فی منازل اهل الجنة.

[ویکی شیعه] طوبی (طوبا) یا شجره طوبی نام درختی در بهشت است با ویژگی های خاص. این کلمه یک بار در قرآن آمده است. بر اساس روایات، درخت طوبی یکی از چند چیزی است که خداوند با دست قدرت خویش آن را خلق نموده است، درختی که اصل و ریشه آن در خانه پیامبر(ص) است و شاخه های آن در خانه های مؤمنان.
کلمه طوبی در قرآن مجید یکبار و آنهم در سوره رعد ذکر شده است: الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَاب (رعد/۲۹)
کلمه" طوبی" بر وزن" فُعلی مؤنث اَطیب (پاکیزه تر) است. برخی این کلمه را اصلاً عربی نمی دانند.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
طوبی مؤنّث اطیب به معنای پاکیزه، اسم درختی است در بهشت که ریشه آن در خانه رسول خدا صلی الله علیه و آله است.
در اینجا طوبی به معنای درخت بهشتی مورد نظر است و واژه «طوبی» یک بار در قرآن آمده است.
«اَلَّذینَ ءامَنوا وعَمِلُوا الصّلِحتِ طوبی لَهُم...». (سوره رعد(13)/29)
با توجه به آیه کریمه، این نکات بدست می آید:
فرهنگ قرآن، جلد 19، صص 232-231.

طوبی (شهر). طوبی یک منطقهٔ مسکونی در سنگال است که در استان امبکه واقع شده است و پس از داکار دومین شهر بزرگ سنگال می باشد. [ ۲] طوبی ۵۲۹٬۱۷۶ نفر جمعیت دارد و ۳۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

طوبی (عرفان). طُوبی (عرفان)
(در لغت به معنی خوشبو، پاکیزه، نیز نام درختی در بهشت) از اصطلاحات استعاریِ عارفان ایرانی که ریشه در قرآن و سنّت دارد؛ بدین گونه که شجرۀ طوبی، از درختان بهشتی، را استعاره از مقام اُنس و تفرّد به حق دانسته اند، و در معنیِ معلّق بودنِ سالک به شاخسار محبّت حق، و عدم توجّه او به غیر به کار برده اند. از سویی دیگر، گروهی از عارفان، طوبی را محلّ حیات اخروی سالکانی که در حیات دنیوی تنها به حضرت حق توجّه داشته و انیس او بوده اند دانسته اند. ادّعای برخی عارفان مبنی بر این که در شجرۀ طوبی می زیند، کنایه از ورود در همین مقام انس است.

طوبی (قرآن). طُوبی (قرآن)
درختی در بهشت.یک بارواژه طوبی در قرآن درباره مؤمنان نیک کردار آمده است (رعد، ۲۹) برخی این واژه را فعل و برخی اسم، به معنای درختی معجزه آسا، می دانند که در بهشت سایه گستر است. معانی دیگری نیز، همچون خیر و کرامت، بهشت، زندگی خوش، نیکی برای آن ذکر شده است. در روایات اسلامی آن را درختی دانسته اند که خداوند روح خویش را در آن دمیده است و گفته اند که هرچه بهشتیان اراده کنند از این درخت بیرون می آید. هرگاه میوه ای از آن بخواهند شاخه هایش سر فرود می آورند و مؤمنان بی هیچ زحمتی آن را می چینند.