طهره

لغت نامه دهخدا

( طهرة ) طهرة. [ طُ رَ ] ( ع اِمص ) پاکی. پاکیزگی. اسم است مر طهارت را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). طهارت : مرده را چون بسوزانند خاکستر او را در آن آب پاشند، و آن را زبده حسنات و طهره آثام و سیئات او دانند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 414 ).

فرهنگ عمید

پاکی، پاکیزگی.

پیشنهاد کاربران

بپرس