طهارت در بهائیت

[ویکی فقه] یکی از موضوعات مسلم و قطعی در مذهب اسلام، وجود اشیاء نجس و طاهر می باشد که در این موضوع بین مذاهب مختلف، اختلافی وجود ندارد.
طهارت دارای دو نوع می باشد: ۱. طهارت ظاهری که به معنای پاکی از نجاسات است ۲. طهارت باطنی که در مورد وضو، تیمم و غسل می باشد؛ مثلا به کسی که وضو دارد، گفته می شود که با طهارت است. در اینجا موضوع بحث، مورد اول می باشد که همان طهارت ظاهری است. در آئین بهائیت – بر خلاف عقیده مسلمانان - اصولا چیز نجسی وجود ندارد و همه چیز را پاک می دانند.
نظر بنیانگذار در مورد طهارت
حسینعلی نوری (بنیانگذاربهائیت) در کتاب اقدس می گوید: «هم چنین خداوند، حکمی را که به غیر از طهارت است (یعنی حکم نجاست) از تمام اشیاء و از ملت های دیگر برداشته است که به خاطر بخشش و موهبت خداوند است و او بخشنده و کریم است و همه اشیاء در دریای طهارت فرو رفته اند...» همانطور که مشاهده می شود صراحتا می گوید همه چیز پاک است و چیز نجسی وجود ندارد.
احکام دیگر آنان
در جای دیگر می گوید: خداوند از جهت رحمت بر خلق، حکم به طهارت و پاکی منی کرده است تا او را شکر کنند.. در اینجا هم بطور خاص بحث طهارت منی را مطرح می کند که نجس بودن آن در اسلام از مسلمات است.سید باب در باب هفدهم از واحد ششم کتاب بیان، قائل به پاکی فضله موش می شود و می گوید که نیازی به اجتناب از آن نیست، ولی از جهت لطافت و نظافت خوب است که اجتناب شود.
آئین ساختگی
...