طریقت بدویه

[ویکی فقه] بَدَویه، یکی از طریقه های پرطرفدار صوفیه در مصر که در قرن ۷ق /۱۳م توسط احمد بدوی (ه م) شکل گرفت و به طریقه احمدیه و سطوحیه نیز معروف است.
هر چند از مراحل نخستین شکل گیری طریقه بدویه در زمان حیات احمد بدوی (۵۹۶ - ۶۷۵ق /۱۲۰۰-۱۲۷۶م) اطلاع چندانی در دست نیست، اما روشن است که این طریقه در زمان خلفای او رشد و گسترش فزاینده ای یافت و آیین های مولودی که بر مزار او در طنطای مصر برگزار می شد، نظم و ترتیب خاصی به خود گرفت. همین امر و نیز این که خلفای بدوی بیش از همه در مصر فعالیت داشتند، موجب آن شد که مرکزیت این طریقه در مصر باقی بماند.
عبدالعال نخستین جانشین بدوی
نخستین خلیفه احمد بدوی، سید احمد عبدالعال بود که ظاهراً از کودکی نزد وی پرورش یافته بود. عبدالعال بر آرامگاه پیر و مرشد خود زاویه ای بنا کرد که در آن به زندگی درویشان و ارشاد مریدان و کمک به زائران رسیدگی می شد. وی پس از آن پیروان این طریقه را در ۴ خانقاه که هر یک دارای سرپرستی بود، جای داد.
← طریقه بدوی در خانگاه ها
پیروان طریقه بدویه برای رسیدن به درجات کمال باید متصف به صفات علم ، حلم ، بخشش ، شفقت، صبر و تقوا می بودند. آنان پس از عبدالعال - که لباس سرخ می پوشید - رنگ سرخ را شعار خود قرار دادند. چنانکه شعرانی در طبقات خود آورده است،
اعتراض علما به محرمات در آیین بدوی
...