طرق اثبات وجود خدا

[ویکی فقه] قرآن کریم برای متنبه ساختن اذهان ] رابرای اثبات وجود خدا ارائه کرده است.
از نکته های برجسته در قرآن کریم پی بردن به وجود خدا از راه نظر کردن به آیات و نشانه های اوست. آیات و نشانه های خداوند بر دو گونه است:
← آیات آفاقی
قرآن کریم پس از مطرح کردن آیات آفاقی و انفسی در ادامه آیه ۵۳ فصّلت می فرماید: آیا کافی نیست ه پروردگارت خود شاهد هر چیزی است: «... اَو لَم یَکفِ بِرَبِّک اَنَّهُ عَلی کلِّ شَیء شَهید» مفاد این بیان آن است که آیات گرچه خود راهی از راههای اثبات وجود خداست؛ ولی خداوندی که خود بر همه چیز شاهد و در همه جا مشهود است چه نیازی است که از راه آیات به وجود او پی برده شود، از این رو معصومان (علیهم السلام) بر شناخت ذات به ذات و شناخت دیگر موجودات به وسیله ذات تأکید کرده اند، چنان که امیر مؤمنان (علیه السلام) در دعای صباح به خدا عرض می کند: «یامن دل علی ذاته بذاته»و در بحش الحاقی دعای عرفه منسوب به امام حسین (علیه السلام) آمده است: «أیکون لغیرک من الظهور مالیس لک» و حضرت امام سجاد (علیه السلام) در دعای ابوحمزه ثمالی به خدا عرض می کند: «بک عرفتک و أنت دللتنی علیک»؛ همچنین آمده است «اعرفوا الله بالله» گفتنی است که می توان بین راههای یاد شده این گونه فرق گذاشت که در اثبات وجود خدا از راه نظر به آیات آفاقی راه و رونده و مقصد از هم جداست، زیرا رونده شخص ناظر است و راه، آیات آفاقی و مقصد، اثبات وجود خدا و از همین راه است که براهین امکان و حدوث و حرکت و نظم سامان می گیرد ؛ ولی در راه نظربه آیات انفسی، راه با رونده یکی است و مقصد از آن دو جداست، و در راه نظربه خود ذات، مقصد و راه یکی است و رونده از آن دو جداست که برهان صدیقین این گونه است.