طرسوسی ابراهیم بن علی

[ویکی نور] «ابراهیم بن علی بن احمد طرسوسی حنفی» (721- 758ق) از علمای قرن هشتم هجری دمشق که پدرش قاضی این شهر بوده و وی در حیات پدر به نیابت از او قضاوت می کرده است. وی از سال 746ق تا پایان زندگی به طور مستقل کار قضا را در این شهر عهده دار بوده است.
ابن تغری بردی (متوفی 874ق) درباره وی می نویسد که وی سال ها منصب فتوی دادن و تدریس را بر عهده داشت و پس از آن هم به عنوان قاضی القضاة دمشق تعیین شد و هم زمان به کار افتا و تدریس و تألیف مشغول بود.
وی در دورانی می زیست که سال ها بود، دولت ممالیک (648-922ق) قدرت را در مصر و شام در اختیار داشت. دولت ممالیک یکی از دولت های نیرومندی است که به رغم حملات مغولان به شام، مانع از استقرار آنان در این دیار شد و اجازه عبور از شام را به سوی مصر به آنان نداد. شکست سنگین مغولان (در جنگ عین جالوت در سال 658ق) به دست یکی از نخستین مدعیان سلطنت از ممالیک که پس از سلسله ایوبی به قدرت رسیدند، شهرت آنان را در جهان اسلام در پی داشت. در ادامه سلطان بیبرس (658-676ق) بنیان گذار حقیقی دولت ممالیک است.
افزون بر مصر و شام، حرمین شریفین نیز در اختیار ممالیک بود و زمانی پس از آن که سلطان بیبرس صورتی از خلافت عباسی را در مصر ایجاد کرد، مصر به صورت مرکز اصلی دنیای اسلام در طی قرون هفتم تا نهم درآمد. در دوران ممالیک، شهرها به صورت «نیابت» تقسیم شده و نیابت دمشق، حلب، بعلبک، حماة، حمص و طرابلس از مهم ترین مراکزی بودند که نایب سلطان در آن استقرار می یافت. دولت عثمانی در دهه سوم قرن دهم هجری، در سال 922ق آخرین بقایای دولت ممالیک را در مصر از میان برد و جای آن را گرفت.
وی پس از آن که چهل سال منصب قضا، در شعبان سال 758ق درگذشت.