طرح ماداگاسکار نقشه ای مطرح شده توسط دولت آلمان نازی بود که بر پایه آن یهودیان اروپایی به جزیره ماداگاسکار تحت کنترل فرانسه فرستاده می شدند. این ایده توسط فرانتس رادماخر، رئیس دپارتمان یهودی اداره امور خارجه، در ژوئن ۱۹۴۰ و کمی پیش از سقوط فرانسه ارائه شد. بر طبق پیشنهاد او، ادارهٔ ماداگاسکار که در آن هنگام مستعمره فرانسه بود به عنوان بخشی از طرح صلح احتمالی میان دو کشور به آلمان سپرده می شد.
ایدهٔ استقرار یهودیان لهستانی در ماداگاسکار پیشتر توسط دولت لهستان در ۱۹۳۷ مورد بررسی قرار گرفته بود، [ ۱] [ ۲] ولی گروه ویژه ای که برای بررسی شرایط این جزیره به منظور پیشبرد طرح به آنجا فرستاده شده بودند تخمین زد که تنها ۵٬۰۰۰ تا ۷٬۰۰۰ خانوار یهودی توانایی ساکن شدن در آنجا را دارند. در دوران نازی، به دلیل آنکه تلاش های آن ها برای تشویق یهودیان به مهاجرت پیش از جنگ جهانی دوم پیشرفت های چندانی نداشت، ایدهٔ تبعید یهودیان به ماداگاسکار در ۱۹۴۰ دوباره به جریان افتاد.
رادماخر در ۳ ژوئن ۱۹۴۰ پیشنهاد کرد که ماداگاسکار به عنوان مقصدی برای یهودیان اروپا در نظر گرفته شود. با موافقت آدولف هیتلر، آیشمن یادداشتی غیررسمی را در ۱۵ اوت آن سال منتشر کرد که در آن خواستار بازاستقرار سالانه یک میلیون یهودی به مدت ۴ سال در آن جزیره و ادارهٔ آن توسط حکومت پلیسی و اس اس شد. به باور آن ها بسیاری از یهودیان در نتیجه شرایط وخیم آب و هوایی ماداگاسکار به کام مرگ می رفتند. [ ۳] با این حال، به دلیل محاصره دریایی آلمان توسط ارتش بریتانیا این طرح عملی نشد. در پی شکست در نبرد بریتانیا در سپتامبر ۱۹۴۰، آلمانی ها طرح را به تعویق انداختند و در نهایت در ۱۹۴۲ به بایگانی سپردند. طرح ماداگاسکار جای خود را به راه حل نهایی داد که در آن میلیون ها یهودی اروپایی با روشی سیستماتیک به قتل رسیدند. [ ۴]
در اواخر سده ۱۸۰۰ و اوایل ۱۹۰۰ میلادی، چندین برنامه برای بازاستقرار یهودیان اروپایی پیش درآمدی بر طرح ماداگاسکار بودند. پل د لاگارد، اندیشمند شرق شناس، نخست در ۱۸۷۸ در کتاب خود با عنوان Deutsche Schriften ( «نوشته های آلمانی» ) پیشنهاد تخلیه یهودیان اروپایی و فرستادنشان به ماداگاسکار را داد. [ ۵] [ ۶] اعضای جنبش صهیونیستی همچنین با جدیت به بررسی طرح اوگاندا در ۱۹۰۴–۱۹۰۵ پرداختند که در آن یهودیان روس که جانشان به دلیل پوگروم های آن دوره در معرض خطر جدی بود برای زندگی به کنیا فرستاده می شدند. این طرح بعدها توسط کنگره جهانی صهیونیسم به دلیل عدم کارایی رد شد. [ ۷] باورمندان به میهنی برای مردم یهودی از جنبش اصلی صهیونیستی فاصله گرفتند و به تلاش خود برای یافتن مکانی که یهودیان در آن بتوانند دولت و کشور مستقل خود را برپا کنند ادامه دادند. [ ۸] ایدهٔ استقرار یهودیان در ماداگاسکار توسط لهستان دوباره مطرح شد و این کشور از فرانسه درخواست کرد تا با همکاری آن بتوانند برای طرح امکان سنجی کنند. [ ۲] رئیس گروه اعزامی دو کشور به ماداگاسکار در گزارش خود به امکان اسکان تنها ۵٬۰۰۰ تا ۷٬۰۰۰ خانوار یهودی اشاره کرد. اعضای یهودی گروه اما به دلیل شرایط آب و هوایی بد و زیرساخت های نامناسب باور به امکان استقرار تنها ۵۰۰ خانوار داشتند. [ ۱] [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایدهٔ استقرار یهودیان لهستانی در ماداگاسکار پیشتر توسط دولت لهستان در ۱۹۳۷ مورد بررسی قرار گرفته بود، [ ۱] [ ۲] ولی گروه ویژه ای که برای بررسی شرایط این جزیره به منظور پیشبرد طرح به آنجا فرستاده شده بودند تخمین زد که تنها ۵٬۰۰۰ تا ۷٬۰۰۰ خانوار یهودی توانایی ساکن شدن در آنجا را دارند. در دوران نازی، به دلیل آنکه تلاش های آن ها برای تشویق یهودیان به مهاجرت پیش از جنگ جهانی دوم پیشرفت های چندانی نداشت، ایدهٔ تبعید یهودیان به ماداگاسکار در ۱۹۴۰ دوباره به جریان افتاد.
رادماخر در ۳ ژوئن ۱۹۴۰ پیشنهاد کرد که ماداگاسکار به عنوان مقصدی برای یهودیان اروپا در نظر گرفته شود. با موافقت آدولف هیتلر، آیشمن یادداشتی غیررسمی را در ۱۵ اوت آن سال منتشر کرد که در آن خواستار بازاستقرار سالانه یک میلیون یهودی به مدت ۴ سال در آن جزیره و ادارهٔ آن توسط حکومت پلیسی و اس اس شد. به باور آن ها بسیاری از یهودیان در نتیجه شرایط وخیم آب و هوایی ماداگاسکار به کام مرگ می رفتند. [ ۳] با این حال، به دلیل محاصره دریایی آلمان توسط ارتش بریتانیا این طرح عملی نشد. در پی شکست در نبرد بریتانیا در سپتامبر ۱۹۴۰، آلمانی ها طرح را به تعویق انداختند و در نهایت در ۱۹۴۲ به بایگانی سپردند. طرح ماداگاسکار جای خود را به راه حل نهایی داد که در آن میلیون ها یهودی اروپایی با روشی سیستماتیک به قتل رسیدند. [ ۴]
در اواخر سده ۱۸۰۰ و اوایل ۱۹۰۰ میلادی، چندین برنامه برای بازاستقرار یهودیان اروپایی پیش درآمدی بر طرح ماداگاسکار بودند. پل د لاگارد، اندیشمند شرق شناس، نخست در ۱۸۷۸ در کتاب خود با عنوان Deutsche Schriften ( «نوشته های آلمانی» ) پیشنهاد تخلیه یهودیان اروپایی و فرستادنشان به ماداگاسکار را داد. [ ۵] [ ۶] اعضای جنبش صهیونیستی همچنین با جدیت به بررسی طرح اوگاندا در ۱۹۰۴–۱۹۰۵ پرداختند که در آن یهودیان روس که جانشان به دلیل پوگروم های آن دوره در معرض خطر جدی بود برای زندگی به کنیا فرستاده می شدند. این طرح بعدها توسط کنگره جهانی صهیونیسم به دلیل عدم کارایی رد شد. [ ۷] باورمندان به میهنی برای مردم یهودی از جنبش اصلی صهیونیستی فاصله گرفتند و به تلاش خود برای یافتن مکانی که یهودیان در آن بتوانند دولت و کشور مستقل خود را برپا کنند ادامه دادند. [ ۸] ایدهٔ استقرار یهودیان در ماداگاسکار توسط لهستان دوباره مطرح شد و این کشور از فرانسه درخواست کرد تا با همکاری آن بتوانند برای طرح امکان سنجی کنند. [ ۲] رئیس گروه اعزامی دو کشور به ماداگاسکار در گزارش خود به امکان اسکان تنها ۵٬۰۰۰ تا ۷٬۰۰۰ خانوار یهودی اشاره کرد. اعضای یهودی گروه اما به دلیل شرایط آب و هوایی بد و زیرساخت های نامناسب باور به امکان استقرار تنها ۵۰۰ خانوار داشتند. [ ۱] [ ۹]
wiki: طرح ماداگاسکار