طرح لاینویور برک

طرح لاینویور–برک یک نمایش گرافیکی از معادله لاینویور برک از سینتیک آنزیم است که توسط هانس لاین ویور و دین برک در سال ۱۹۳۴ توصیف شده است. [ ۱] نمودار لاینویور برک برای آنزیم های مهار شده را می توان با هیچ بازدارنده ای مقایسه کرد تا مشخص شود بازدارنده چگونه با آنزیم رقابت می کند. [ ۲]
این نمودار زمانی درست است که سینتیک آنزیم از سینتیک مرتبه دوم ایده آل پیروی کند، با این حال برای سیستم هایی که رفتار ایده آل ندارند، رگرسیون غیر خطی مورد نیاز است. نمودار متقابل دوتایی ساختار خطای داده ها را تحریف می کند و بنابراین دقیق ترین ابزار برای تعیین پارامترهای جنبشی آنزیم نیست. [ ۳] رگرسیون غیر خطی یا اشکال خطی جایگزین معادله میکایلیس - منتن مانند نمودار هانس وولف یا نمودار ادی - هوفستی معمولاً برای محاسبه پارامترها استفاده می شود. [ ۴]
: غلظت سوبسترا. محور مستقل نمودار لاینویور برک متقابل غلظت بستر است. [ ۵]
V 0 یا V: سرعت اولیه واکنش مهار شده توسط آنزیم. محور وابسته نمودار لاینویور برک متقابل سرعت است.
V max: حداکثر سرعت واکنش. قطع y نمودار لاینویور برک متقابل حداکثر سرعت است. [ ۶]
KM: میل ترکیبی ثابت یا آنزیمی مایکلیس - منتن. هر چه K M کمتر باشد، میل ترکیبی بیشتر است. از نظر گرافیکی فاصله x خط - 1/K M است.
K cat: تعداد گردش یا واکنش ها در واحد زمان. هر چه Kcat کمتر باشد واکنش کندتر است. K cat =V max /. از نظر گرافیکی این را می توان با مشاهده V max ارزیابی کرد. [ ۷]
بازده کاتالیزوری = K cat /K M. یک کاتالیزور سریع و میل ترکیبی بالا بهترین بازده کاتالیزوری را به همراه دارد.
α = 1 + K I جایی که غلظت مهار و K I ثابت بازدارنده است. آلفا درجه ای را تعیین می کند که اتصال یک بازدارنده بر سینتیک آنزیم یک بستر تأثیر می گذارد، همیشه دارای ارزش مثبت است.
نمودار یک روش گرافیکی بسیار مفید برای تجزیه و تحلیل معادله سینتیک میکائلیس–منتن ارائه می دهد، زیرا تعیین دقیق V max یک واکنش کاتالیز شده توسط آنزیم دشوار است:
گرفتن متقابل به ما می دهد:
نمودار لاینویور برک 1/ را در محور x و 1/V را در محور y قرار می دهد. [ ۸]
هنگامی که برای تعیین نوع مهار آنزیم استفاده می شود، نمودارلاینویور برک می تواند بازدارنده های رقابتی، خالص غیررقابتی و غیررقابتی را تشخیص دهد. حالت های مختلف بازداری را می توان با واکنش مهار نشده مقایسه کرد.