طراحی ترانسلی ( به انگلیسی: Transgenerational Design ) ، عملی است برای سازگار کردن محصولات و محیط ها با آن دسته از آسیب های فیزیکی و حسی مرتبط با پیری انسان که باعث محدودیت و اخلال در فعالیت های اصلی زندگی روزمره می شود. [ ۱] اصطلاح طراحی ترانسلی در سال ۱۹۸۶ میلادی توسط استاد طراحی صنعتیِ دانشگاه سیراکیوس، جیمز جی. پیرکل ( James J. Pirkl ) [ ۲] برای توصیف و شناسایی محصولات و محیط هایی است که گسترده ترین طیف از کسانی که از آن ها استفاده می کنند ( جوان، پیر، توانا، ناتوان ) را بدون آسیب برای هیچ گروهی، در بر می گیرند. [ ۳] مفهوم طراحی ترانسلی از درون پروژهٔ تحقیقاتی او که با بودجهٔ فدرال دربارهٔ طراحی برای سالخوردگان انجام می شد، با عنوان: «سازگاری های طراحی صنعتی: چشم اندازی ترانسلی»، پدیدار شد. [ ۴] دو نشریهٔ اصلی پروژه در سال ۱۹۸۸ میلادی[ ۵] اطلاعات دقیقی در مورد فرایند پیری ارائه کردند؛ و باعث ایجاد آگاهی و حساسیت در میان متخصصان طراحی صنعتی و دانشجویان طراحی دربارهٔ واقعیت های پیریِ انسان گردیدند و مجموعه ای مفید از رهنمون ها و استراتژی ها را برای طراحی محصولاتی که نیازهای متغیر افراد در هر سن و توانایی را برآورده می کند، ارائه کردند.
مفهوم طراحی ترانسلی زمینهٔ مشترکی را برای کسانی که متعهد به ادغام سن و توانایی در جمعیت مصرف کننده هستند ایجاد می کند. اصل اساسی آن این است که افراد، از جمله افراد مسن یا آسیب دیده، از حق برابر برای زندگی در یک جامعهٔ واحد برخوردارند. [ ۶]
عمل طراحی ترانسلی بیان می کند که سالخوردگی، افراد معمولاً با بروز بیماری ها، حوادث و کاهش توانایی های فیزیکی و حسی مواجه می شوند که به استقلال و سبک زندگی فرد آسیب می رساند؛ اما اکثر صدمات، آسیب ها و ناتوانی ها معمولاً با افزایش سن و تجربهٔ اثرات پیری ( پیری بیولوژیکی ) [ ۷] اتفاق می افتند. چهار واقعیت رابطهٔ متقابل سن با آسیب پذیری جسمی و حسی را روشن می کند:
• افراد جوان پیر می شوند.
• افراد جوان می توانند ناتوان شوند.
• افراد پیر ممکن است ناتوان شوند.
• افراد ناتوان پیر می شوند.
در هر موقعیتی، مصرف کنندگان از محصولات و خدمات انتظار دارند که سبک زندگی آنها را چه از نظر فیزیکی و چه به صورت نمادین ارتقاء دهند. طراحی ترانسلی بر تأمین نیازهای آنها از طریق آنچه که کیگان و وگل ( Cagan and Vogel ) «فرایند توسعه محصول ارزش گرا» می نامند تمرکز دارد. [ ۸] آن ها خاطرنشان می کنند که یک محصول برای مشتری زمانی ارزشمند تلقی می شود که «تأثیری قوی بر سبک زندگی، ویژگی های توانمند و ارگونومی معنادار داشته باشد» و در نتیجه محصولاتی «مفید، قابل استفاده و مطلوب» در طول استفادهٔ کوتاه مدت و طولانی مدت توسط افراد در هر سن و توانایی باشند. [ ۸] ص۳۴
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمفهوم طراحی ترانسلی زمینهٔ مشترکی را برای کسانی که متعهد به ادغام سن و توانایی در جمعیت مصرف کننده هستند ایجاد می کند. اصل اساسی آن این است که افراد، از جمله افراد مسن یا آسیب دیده، از حق برابر برای زندگی در یک جامعهٔ واحد برخوردارند. [ ۶]
عمل طراحی ترانسلی بیان می کند که سالخوردگی، افراد معمولاً با بروز بیماری ها، حوادث و کاهش توانایی های فیزیکی و حسی مواجه می شوند که به استقلال و سبک زندگی فرد آسیب می رساند؛ اما اکثر صدمات، آسیب ها و ناتوانی ها معمولاً با افزایش سن و تجربهٔ اثرات پیری ( پیری بیولوژیکی ) [ ۷] اتفاق می افتند. چهار واقعیت رابطهٔ متقابل سن با آسیب پذیری جسمی و حسی را روشن می کند:
• افراد جوان پیر می شوند.
• افراد جوان می توانند ناتوان شوند.
• افراد پیر ممکن است ناتوان شوند.
• افراد ناتوان پیر می شوند.
در هر موقعیتی، مصرف کنندگان از محصولات و خدمات انتظار دارند که سبک زندگی آنها را چه از نظر فیزیکی و چه به صورت نمادین ارتقاء دهند. طراحی ترانسلی بر تأمین نیازهای آنها از طریق آنچه که کیگان و وگل ( Cagan and Vogel ) «فرایند توسعه محصول ارزش گرا» می نامند تمرکز دارد. [ ۸] آن ها خاطرنشان می کنند که یک محصول برای مشتری زمانی ارزشمند تلقی می شود که «تأثیری قوی بر سبک زندگی، ویژگی های توانمند و ارگونومی معنادار داشته باشد» و در نتیجه محصولاتی «مفید، قابل استفاده و مطلوب» در طول استفادهٔ کوتاه مدت و طولانی مدت توسط افراد در هر سن و توانایی باشند. [ ۸] ص۳۴
wiki: طراحی ترانسلی