طرح - باز ( به انگلیسی: Open Design ) توسعهٔ محصولات فیزیکی، ماشین آلات و سیستم ها با به کارگیری اطلاعات طراحی به اشتراک گذاشته شده توسط عموم است. طراحی باز شامل تهیهٔ نرم افزار متن - باز و آزاد و نیز سخت افزار متن - باز می شود. فرایند عمومن به وسیلهٔ اینترنت تسهیل و اغلب بدون پرداخت پول اجرا می شود. فلسفه و اهداف طرح باز عینن همان فلسفهٔ جنبش متن - باز است، لیکن به جای نرم افزار برای توسعهٔ محصولات فیزیکی به کار بسته می شود. طرح - باز، نوعی هم آفرینی است؛ آنجا که محصول نهایی توسط کاربران طراحی شود و نه ذینفعان خارجی مانند یک شرکت خصوصی.
رد پای به اشتراک گذاری اطلاعات تولید را می توان در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی مشاهده کرد. اعطای حق امتیاز به صورت تهاجمی نقطهٔ پایانی بر آن دورهٔ به اشتراک گذاری فراگیر دانش بود. اخیرن اصول طرح - باز با نرم افزار آزاد و جنبش های متن - باز مرتبط شده اند. در سال ۱۹۹۷ اریک اس. ریموند، تیم اورایلی و لری آگوستین متن باز را به عنوان عبارت جایگزین نرم افزار آزاد مطرح کردند و در همان سال بروس پرنز کتاب تعریف متن باز را به چاپ رسانید. اواخر سال ۱۹۹۸، دکتر سپهر کیانی دریافت که طراحان می توانند از خطوط مشی متن - باز منتفع شوند؛ او در اوایل سال ۱۹۹۹ دکتر رایان ولنس و دکتر سمیر نیفه را در مورد مزایای بالقوهٔ متن - باز در برنامه های کاربردی طراحی شده توسط ماشین با خود هم رای کرد. آن ها با یکدیگر موسسهٔ متن - باز را به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی تأسیس کردند و به منظور توسعهٔ یک تعریف متن باز شروع به کار کردند.
ایده طرح - باز به طور همزمان یا متعاقبن توسط افراد یا گروه های دیگر بازگرفته شد. اصول طرح - باز شباهت نزدیکی با اصول طراحی سخت افزار متن - بازدارند، که در ماه مارس سال ۱۹۹۸ ظهور یافتند؛ درست هنگامی که رینود لمبرتس از دانشگاه صنعتی دلفت در وب سایت مدارهای طراحی باز خود، ایجاد یک انجمن طراحی سخت افزار با نیت نرم افزار آزاد را پیشنهاد کرد.
رونن کادوشن عنوان طرح - باز را در پایان نامهٔ مقطع کارشناسی ارشد خود در سال ۲۰۰۴ ابداع کرد؛ و این اصطلاح بعدها در مانیفست طراحی باز سال ۲۰۱۰ به رسمیت شناخته شد.
جنبش طراحی - باز در حال حاضر دو روند را دنبال می کند. از یک سو افراد مهارت ها و زمان خود را در پروژه ها به خاطر صلاح همگانی و احتمالاً در جاییکه بهره تجاری یا تأمین سرمایه با کمبود مواجه است؛ نیز برای کشورهای در حال توسعه یا به منظور کمک به اشاعهٔ فناوریهای ارزان یا بومی به کار می بندند. از دیگر سو ممکن است طرح - باز چارچوبی به منظور توسعهٔ پروژه ها و فناوریهای پیشرفته تأمین کند؛ چارچوبی که می تواند فراتر از منابع هر شرکت یا کشور واحدی باشد و در برگیرندهٔ افرادی باشد که بدون سازوکار کپی لفت، احتمالاً به طریق دیگری حاضر به همکاری نخواهند شد. در حال حاضر روند سومی نیز وجود دارد؛ آنجا که این دو روش گرد هم می آیند تا از متن باز همراه با فناوری پیشرفته استفاده کنند ( مانند: چاپ سه بعدی )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفرد پای به اشتراک گذاری اطلاعات تولید را می توان در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی مشاهده کرد. اعطای حق امتیاز به صورت تهاجمی نقطهٔ پایانی بر آن دورهٔ به اشتراک گذاری فراگیر دانش بود. اخیرن اصول طرح - باز با نرم افزار آزاد و جنبش های متن - باز مرتبط شده اند. در سال ۱۹۹۷ اریک اس. ریموند، تیم اورایلی و لری آگوستین متن باز را به عنوان عبارت جایگزین نرم افزار آزاد مطرح کردند و در همان سال بروس پرنز کتاب تعریف متن باز را به چاپ رسانید. اواخر سال ۱۹۹۸، دکتر سپهر کیانی دریافت که طراحان می توانند از خطوط مشی متن - باز منتفع شوند؛ او در اوایل سال ۱۹۹۹ دکتر رایان ولنس و دکتر سمیر نیفه را در مورد مزایای بالقوهٔ متن - باز در برنامه های کاربردی طراحی شده توسط ماشین با خود هم رای کرد. آن ها با یکدیگر موسسهٔ متن - باز را به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی تأسیس کردند و به منظور توسعهٔ یک تعریف متن باز شروع به کار کردند.
ایده طرح - باز به طور همزمان یا متعاقبن توسط افراد یا گروه های دیگر بازگرفته شد. اصول طرح - باز شباهت نزدیکی با اصول طراحی سخت افزار متن - بازدارند، که در ماه مارس سال ۱۹۹۸ ظهور یافتند؛ درست هنگامی که رینود لمبرتس از دانشگاه صنعتی دلفت در وب سایت مدارهای طراحی باز خود، ایجاد یک انجمن طراحی سخت افزار با نیت نرم افزار آزاد را پیشنهاد کرد.
رونن کادوشن عنوان طرح - باز را در پایان نامهٔ مقطع کارشناسی ارشد خود در سال ۲۰۰۴ ابداع کرد؛ و این اصطلاح بعدها در مانیفست طراحی باز سال ۲۰۱۰ به رسمیت شناخته شد.
جنبش طراحی - باز در حال حاضر دو روند را دنبال می کند. از یک سو افراد مهارت ها و زمان خود را در پروژه ها به خاطر صلاح همگانی و احتمالاً در جاییکه بهره تجاری یا تأمین سرمایه با کمبود مواجه است؛ نیز برای کشورهای در حال توسعه یا به منظور کمک به اشاعهٔ فناوریهای ارزان یا بومی به کار می بندند. از دیگر سو ممکن است طرح - باز چارچوبی به منظور توسعهٔ پروژه ها و فناوریهای پیشرفته تأمین کند؛ چارچوبی که می تواند فراتر از منابع هر شرکت یا کشور واحدی باشد و در برگیرندهٔ افرادی باشد که بدون سازوکار کپی لفت، احتمالاً به طریق دیگری حاضر به همکاری نخواهند شد. در حال حاضر روند سومی نیز وجود دارد؛ آنجا که این دو روش گرد هم می آیند تا از متن باز همراه با فناوری پیشرفته استفاده کنند ( مانند: چاپ سه بعدی )
wiki: طراحی باز