طبیعت گرایی زیست شناختی ( به انگلیسی: biological naturalism ) ، نظریه ای است که علاوه بر سایر موارد به رابطه میان خودآگاهی و بدن ( یعنی مغز ) می پردازد. بنابرین رویکردی است بر مسئله ذهن و جسم. این نظریه نخستین بار توسط فیلسوف جان سرل در ۱۹۸۰ میلادی مطرح گردیده و بر مبنای دو تز اصلی تعریف گردیده است: ۱ - تمامی پدیدارهای ذهنی از درد، قلقلک و خارش گرفته تا غامض ترین و پوشیده ترین افکار ناشی از فرایندهای سطح پایین تر عصبی - زیست شناختی در مغز است؛ و ۲ - پدیدارهای ذهنی ویژگی های سطح بالاتر مغز می باشند.
تعریف فوق این پیامد منطقی را در پی دارد که مغز دارای قوای عِلی صحیحی برای تولید قصدمندی است. با این حال، طبیعت گرایی زیست شناختی سرل این نتیجه منطقی را در پی ندارد که مغزها و فقط مغزها می توانند باعث خودآگاهی شوند. سرل با احتیاط اشاره می نماید که هرچند از ظاهر مسئله به نظر می رسد که برخی کارکردهای مشخص مغز برای تولید حالات آگاهی کافی است، اما دانش عصب - زیست شناختی فعلی ما اجازه این را نمی دهد تا نتیجه گیری کنیم که این کارکردها برای تولید خودآگاهی ضروری هستند. به عبارت دیگر:
«این حقیقت که فرایندهای مغزی باعث خودآگاهی می شود بدین معنی نیست که تنها مغزها می توانند خودآگاه باشند. مغز یک دستگاه زیست شناختی است و ممکن است ما یک ماشین مصنوعی که خودآگاه باشد بسازیم؛ همان گونه که قلب یک دستگاه است و ما قلب های مصنوعی ساخته ایم. چون به طور دقیق نمی دانیم که مغز چگونه این فرایندها را انجام می دهد، هنوز در موقعیتی نیستیم که بدانیم چگونه به طور مصنوعی آنرا بسازیم». ( طبیعت گرایی زیست شناختی، [ الف] ۲۰۰۴ ) .
سرل دوگانه گرایی دکارتی را که می گوید ذهن یک نوع جوهر مجزا از بدن است را رد می کند، چون به نظر وی این امر با درک کامل ما از فیزیک در تناقض قرار بوده و برخلاف دکارت خدا را به مسئله وارد نمی کند. سرل در واقع هر نوع دوگانه گرایی، که به طور سنتی جایگزین یگانه انگاری است را رد می کند و مدعی است که مجزا دانستن آن اشتباه است. وی این ایده را که «چون ذهن از نظر عینی قابل دیدن نیست، پس تحت دسته بندی فیزیک قرار نمی گیرد»، رد می کند.
سرل باور دارد که خودآگاهی «بخشی واقعی از دنیای واقعی است و نمی توان آن را حذف کرد یا به چیزی دیگری تقلیل داد»، [ ۱] چه آن چیزی دیگر یک حالت عصبی ذهن باشد یا یک برنامه کامپیوتری. او استدلال می نماید که مثلاً نرم افزاری که بنام «آبی عمیق»[ ب] معروف است، هیچ چیز در مورد شطرنج نمی داند. وی باور دارد که خودآگاهی هم علت رویدادها در بدن است و هم واکنشی بر رویدادهای بدن.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتعریف فوق این پیامد منطقی را در پی دارد که مغز دارای قوای عِلی صحیحی برای تولید قصدمندی است. با این حال، طبیعت گرایی زیست شناختی سرل این نتیجه منطقی را در پی ندارد که مغزها و فقط مغزها می توانند باعث خودآگاهی شوند. سرل با احتیاط اشاره می نماید که هرچند از ظاهر مسئله به نظر می رسد که برخی کارکردهای مشخص مغز برای تولید حالات آگاهی کافی است، اما دانش عصب - زیست شناختی فعلی ما اجازه این را نمی دهد تا نتیجه گیری کنیم که این کارکردها برای تولید خودآگاهی ضروری هستند. به عبارت دیگر:
«این حقیقت که فرایندهای مغزی باعث خودآگاهی می شود بدین معنی نیست که تنها مغزها می توانند خودآگاه باشند. مغز یک دستگاه زیست شناختی است و ممکن است ما یک ماشین مصنوعی که خودآگاه باشد بسازیم؛ همان گونه که قلب یک دستگاه است و ما قلب های مصنوعی ساخته ایم. چون به طور دقیق نمی دانیم که مغز چگونه این فرایندها را انجام می دهد، هنوز در موقعیتی نیستیم که بدانیم چگونه به طور مصنوعی آنرا بسازیم». ( طبیعت گرایی زیست شناختی، [ الف] ۲۰۰۴ ) .
سرل دوگانه گرایی دکارتی را که می گوید ذهن یک نوع جوهر مجزا از بدن است را رد می کند، چون به نظر وی این امر با درک کامل ما از فیزیک در تناقض قرار بوده و برخلاف دکارت خدا را به مسئله وارد نمی کند. سرل در واقع هر نوع دوگانه گرایی، که به طور سنتی جایگزین یگانه انگاری است را رد می کند و مدعی است که مجزا دانستن آن اشتباه است. وی این ایده را که «چون ذهن از نظر عینی قابل دیدن نیست، پس تحت دسته بندی فیزیک قرار نمی گیرد»، رد می کند.
سرل باور دارد که خودآگاهی «بخشی واقعی از دنیای واقعی است و نمی توان آن را حذف کرد یا به چیزی دیگری تقلیل داد»، [ ۱] چه آن چیزی دیگر یک حالت عصبی ذهن باشد یا یک برنامه کامپیوتری. او استدلال می نماید که مثلاً نرم افزاری که بنام «آبی عمیق»[ ب] معروف است، هیچ چیز در مورد شطرنج نمی داند. وی باور دارد که خودآگاهی هم علت رویدادها در بدن است و هم واکنشی بر رویدادهای بدن.
wiki: طبیعت گرایی زیست شناختی