طبیعت خود را در برابر دانش برهنه می کند ( La Nature se dévoilant à la Science ) یک مجسمه تمثیلی ایجاد شده در سال ۱۸۹۹ در سبک هنر نو توسط لویی ارنست باریاس است. این مجسمه از زنی - به نشانهٔ طبیعت - است که در حال برداشتن حجاب خود و نمایان کردن سینه های برهنه و صورتش است. این مجسمه که در موزه اورسی قرار دارد به سفارش کنسرواتوار ملی هنر متیه ساخته شد. [ ۱] در زیر حجاب، طبیعت لباسی به تن دارد که توسط مجسمهٔ یک کلوخ کوب نگه داشته شده است. فیگور مجسمه از مرمر ساخته شده و لباسش از جنس عقیق الجزایر و کلوخ کوب از جنس مرمر سبز است. مجسمه با دیگر ابزار نیز بازسازی شده است.
مورخان دانش لورن دستون و پیتر گالیسون معتقدند که مجسمه «تلفیقی است از استعاره ای باستانی از حجاب آیسیس، با این تفسیر که طبیعت، میل به پنهان کردن اسرار خود دارد، و فانتزی مدرن از طبیعت ( زن ) که با رغبت در برابر دانشمند ( مرد ) خود را برهنه می کند». بنا به نظر کارولین مرچنت، مورخ علمی، این مجسمه سمبل تحول مفاهیم طبیعت است که با انقلاب علمی ظهور کردند: «او از یک معلم فعال و یک سرپرست تبدیل به یک جسد بی فکر و سلطه پذیر شد. »[ ۲] در یک نظر مشابه زیست شناس و مقاله نویس جرالد وایسمن به شباهت بین شکل ایستادن طبیعت مطرح در مجسمهٔ باریاس و فیگور مرکزی در نقاشی دکتر پاینل دیوانه را از زنجیر باز می کند توسط تونی رابرت - فلوری ئر سال ۱۸۷۶ که یک بیمار مرخص شده از یک تیمارستان را نشان می دهد که " ظاهر جدا افتادهٔ یک گمشده " را دارد، اشاره می کند. [ ۳] منتقد ادبی الین شوالتر یک همراه مرد را برای مجسمه را در ظاهر مردی متصور می شود که « کاملاً لباس پوشیده است با نگاهی بی روح، مستقیم و تیز. نگاهی نفوذپذیر از هوش و سلطهٔ جنسی» را داراست. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمورخان دانش لورن دستون و پیتر گالیسون معتقدند که مجسمه «تلفیقی است از استعاره ای باستانی از حجاب آیسیس، با این تفسیر که طبیعت، میل به پنهان کردن اسرار خود دارد، و فانتزی مدرن از طبیعت ( زن ) که با رغبت در برابر دانشمند ( مرد ) خود را برهنه می کند». بنا به نظر کارولین مرچنت، مورخ علمی، این مجسمه سمبل تحول مفاهیم طبیعت است که با انقلاب علمی ظهور کردند: «او از یک معلم فعال و یک سرپرست تبدیل به یک جسد بی فکر و سلطه پذیر شد. »[ ۲] در یک نظر مشابه زیست شناس و مقاله نویس جرالد وایسمن به شباهت بین شکل ایستادن طبیعت مطرح در مجسمهٔ باریاس و فیگور مرکزی در نقاشی دکتر پاینل دیوانه را از زنجیر باز می کند توسط تونی رابرت - فلوری ئر سال ۱۸۷۶ که یک بیمار مرخص شده از یک تیمارستان را نشان می دهد که " ظاهر جدا افتادهٔ یک گمشده " را دارد، اشاره می کند. [ ۳] منتقد ادبی الین شوالتر یک همراه مرد را برای مجسمه را در ظاهر مردی متصور می شود که « کاملاً لباس پوشیده است با نگاهی بی روح، مستقیم و تیز. نگاهی نفوذپذیر از هوش و سلطهٔ جنسی» را داراست. [ ۴]
