طبقه بندی غول های گازی سودارسکی ( انگلیسی: Sudarsky's gas giant classification ) به منظور پیش بینی ظاهر این غول ها از دیدگاه یک ناظر بیرونی بر پایهٔ دمای آنها، توسط دیوید سودارسکی و همکاران او در مقالهٔ Albedo and Reflection "Spectra of Extrasolar Giant Planets"[ ۱] و سپس در «طیف های نظری و اتمسفر سیاره های غول پیکر فراخورشیدی» بسط داده شده است. [ ۲] پیش از انجام هرگونه رصد موفقیت آمیز مستقیم یا غیرمستقیم جو سیاره فراخورشیدی منتشر شد. این یک سیستم طبقه بندی گسترده است که هدف آن نظم بخشیدن به گونه های احتمالاً غنی ( گوناگون ) جو غول گازی فراخورشیدی است.
غول های گازی با توجه به ویژگی های جوی فیزیکی مدل سازی شده شان به پنج کلاس ( با اعداد رومی شماره گذاری شده اند ) تقسیم می شوند. در منظومه شمسی، فقط مشتری و زحل در طبقه بندی سودارسکی قرار دارند و هر دو از کلاس I هستند. غول هایی مانند اورانوس ( ۱۴ جرم زمین ) و نپتون ( ۱۷ جرم زمین ) و دیگر سیاره های زمین سان که گازی نیستند را این طبقه بندی شامل نمی شود.
ظاهر سیاره های فراخورشیدی به دلیل دشواری در انجام مشاهدات مستقیم تا حد زیادی ناشناخته مانده اند. بعلاوه، همگونی با سیاره های منظومه شمسی تنها می تواند برای تعداد کمی از سیاره های فراخورشیدی شناخته شده اعمال شود؛ زیرا اکثر آنها کاملاً شبیه هیچ یک از سیاره های ما نیستند، به عنوان مثال، مشتری داغ.
اجرامی که از برابر ستاره خود عبور می کنند ( از دیدگاه ما ) را می توان به صورت کروماتوگرافی نقشه برداری کرد، به عنوان مثال اچ دی ۱۸۹۷۳۳بی. [ ۳] آن سیاره سپس نشان داده شده که آبی با سپیدایی بزرگتر ( روشنتر ) از ۰٫۱۴ است. [ ۴] بیشتر سیاره هایی که به این صورت نقشه برداری شده اند، «مشتری داغ» بزرگ و در مداری نزدیک به ستارهٔ خود قرار داشته اند.
حدس و گمان در مورد نماهای ظاهری سیاره های فراخورشیدیِ دیده نشده در حال حاضر، بر مدل های محاسباتی جوّ احتمالی چنین سیاره ای تکیه دارد، به عنوان مثال اینکه چگونه مشخصات دما - فشار اتمسفر و ترکیب آن به درجات مختلف تابش واکنش نشان می دهد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفغول های گازی با توجه به ویژگی های جوی فیزیکی مدل سازی شده شان به پنج کلاس ( با اعداد رومی شماره گذاری شده اند ) تقسیم می شوند. در منظومه شمسی، فقط مشتری و زحل در طبقه بندی سودارسکی قرار دارند و هر دو از کلاس I هستند. غول هایی مانند اورانوس ( ۱۴ جرم زمین ) و نپتون ( ۱۷ جرم زمین ) و دیگر سیاره های زمین سان که گازی نیستند را این طبقه بندی شامل نمی شود.
ظاهر سیاره های فراخورشیدی به دلیل دشواری در انجام مشاهدات مستقیم تا حد زیادی ناشناخته مانده اند. بعلاوه، همگونی با سیاره های منظومه شمسی تنها می تواند برای تعداد کمی از سیاره های فراخورشیدی شناخته شده اعمال شود؛ زیرا اکثر آنها کاملاً شبیه هیچ یک از سیاره های ما نیستند، به عنوان مثال، مشتری داغ.
اجرامی که از برابر ستاره خود عبور می کنند ( از دیدگاه ما ) را می توان به صورت کروماتوگرافی نقشه برداری کرد، به عنوان مثال اچ دی ۱۸۹۷۳۳بی. [ ۳] آن سیاره سپس نشان داده شده که آبی با سپیدایی بزرگتر ( روشنتر ) از ۰٫۱۴ است. [ ۴] بیشتر سیاره هایی که به این صورت نقشه برداری شده اند، «مشتری داغ» بزرگ و در مداری نزدیک به ستارهٔ خود قرار داشته اند.
حدس و گمان در مورد نماهای ظاهری سیاره های فراخورشیدیِ دیده نشده در حال حاضر، بر مدل های محاسباتی جوّ احتمالی چنین سیاره ای تکیه دارد، به عنوان مثال اینکه چگونه مشخصات دما - فشار اتمسفر و ترکیب آن به درجات مختلف تابش واکنش نشان می دهد.
