طبس شهر

دانشنامه آزاد فارسی

طَبَس، شهر
بقعه امامزاده حسین، طبس
بقعه امامزاده حسین، طبس
شهری در استان یزد، و مرکز اداری شهرستان طبس. با ارتفاع ۶۶۰ متر، در دشتی در ۵۶۴کیلومتری شرق جنوبی تهران و ۳۰۰کیلومتری شمال شرقی یزد، سر راه مشهد به یزد و کرمان قرار دارد. این شهر با اقلیم معتدل مایل به گرم، ازنظر بارندگی جزو نواحی خشک محسوب می شود و جمعیت آن بالغ بر ۳۱,۹۴۸ نفر است (۱۳۸۵). در قُهستانِ (معرب کُهستان) قدیم دو طبس وجود داشت؛ یکی طبس خرما (طبس التمر) و دیگری طبس مسینا (طبس العناب). طبس خرما همین شهر مزبور بوده و از شهرهای کهن ایران است و سابقۀ آن به روزگار اشکانیان می رسد. در زمان خلافت عثمان به تصرف اعراب مسلمان درآمد. جغرافی نویسان قدیم از پاکیزگی شهر طبس و استخرهای بزرگ آب، مسجدهای زیبا، و حمام های پاکیزۀ آن یاد کرده اند. اسماعیلیان در نیمۀ دوم قرن ۵ق طبس را تصرف و در ۴۹۴ق سپاهیان سلطان سنجر آن جا را فتح کردند و قسمتی از شهر ویران و بار دیگر در عهد صفویه، به دست ازبکان ویران شد. از این شهر قلعۀ ویرانه ای و مسجد جامعی از روزگار صفویه باقی مانده است. باغ گلشن و بقعۀ امامزاده حسین نیز از بناهای قدیمی آن است.

پیشنهاد کاربران

بپرس