[ویکی نور] طب الرضا طب و بهداشت از امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام). طب الرضا، طب و بهداشت از امام علی بن موسی الرضا(علیه السلام) شرح و ترجمه فارسی رساله ذهبیه امام رضا(ع)، به قلم نصیرالدین امیر صادقی است.
کتاب با پیش گفتار و مقدمه مترجم بر کتاب آغاز شده است. پس از آن متن عربی رساله و در آخر ترجمه اثر آمده است. متن رساله از تبویب و فصل بندی خاصی برخوردار نیست و عناوین ترجمه نیز از سوی مترجم است.
مقدمه ای که مترجم بر کتاب نوشته است، حاوی نکات بسیار مهمی است که استفاده بهینه خواننده از مطالب کتاب، مبتنی بر مطالعه دقیق آن است و لذا در اینجا به بخش های از آن اشاره می شود. مترجم در پیش گفتار به شرح معنای امام و امامت پرداخته و متذکر می شود که «امامان برای آن نیستند که تب و سرماخوردگی ما را علاج کنند». وی پس از مختصری توضیح این مطلب چنین نتیجه گیری می کند: «بنابراین هر گونه دستوری که از امامان معصوم غیر از آنچه گفته شد، رسیده است، همه خارج از برنامه و کنار شأن و وظیفه ی امامت است. اگر درست رسیده باشد، اگر جعل و کذب و بسته ی به آنان نباشد، مطالبی است که ضرورت اقتضا کرده، گاهی از عوامل قهر و زور مجبور شده اند و گاهی به حال حرمان زدگان، دل سوزانده اند...، از طبیب شناختن درد و درمان، از امام رهبری به هدف اسلام و قرآن می طلبیم. ما زاد بر آن هر چه نقل شده، زاید بر وظیفه و مقتضای فضل و کرامت است و ما را بر قبول و تبعیت از آن دستورها تکلیف نفرموده اند».
اگرچه مطالب کتاب با طب قدیم اختلاف دارد؛ اما به تعبیر مترجم در بادی نظر، با طب قدیم سازگارتر به نظر می رسد؛ لذا به جهت این که برای خوانندگان بیشتر قابل استفاده باشد، به ترجمه ساده اکتفا نشده و ضمن شرح آن اصول، این کتاب را با مبانی علم جدید، البته آن مبانی که عقل و آزمایش به درستی آن اطمینان یافته باشد، تطبیق کرده است.
وی سپس به این که «رساله ذهبیه یا مذهبه» به اسناد مختلفی در کتاب های روایات و اخبار نقل شده، اشاره کرده و خبر «موسی بن علی بن جابر سلامی» را در این خصوص نقل می کند. دلیل نامگذاری رساله نیز این بوده است که چون توجه مأمون و دانشمندان عصر او را به خود جلب نمود، مأمون دستور داد آن را با آب طلا بنویسند و به همین مناسبت به رساله ذهبیه یا مذهبه شناخته شد.
کتاب با پیش گفتار و مقدمه مترجم بر کتاب آغاز شده است. پس از آن متن عربی رساله و در آخر ترجمه اثر آمده است. متن رساله از تبویب و فصل بندی خاصی برخوردار نیست و عناوین ترجمه نیز از سوی مترجم است.
مقدمه ای که مترجم بر کتاب نوشته است، حاوی نکات بسیار مهمی است که استفاده بهینه خواننده از مطالب کتاب، مبتنی بر مطالعه دقیق آن است و لذا در اینجا به بخش های از آن اشاره می شود. مترجم در پیش گفتار به شرح معنای امام و امامت پرداخته و متذکر می شود که «امامان برای آن نیستند که تب و سرماخوردگی ما را علاج کنند». وی پس از مختصری توضیح این مطلب چنین نتیجه گیری می کند: «بنابراین هر گونه دستوری که از امامان معصوم غیر از آنچه گفته شد، رسیده است، همه خارج از برنامه و کنار شأن و وظیفه ی امامت است. اگر درست رسیده باشد، اگر جعل و کذب و بسته ی به آنان نباشد، مطالبی است که ضرورت اقتضا کرده، گاهی از عوامل قهر و زور مجبور شده اند و گاهی به حال حرمان زدگان، دل سوزانده اند...، از طبیب شناختن درد و درمان، از امام رهبری به هدف اسلام و قرآن می طلبیم. ما زاد بر آن هر چه نقل شده، زاید بر وظیفه و مقتضای فضل و کرامت است و ما را بر قبول و تبعیت از آن دستورها تکلیف نفرموده اند».
اگرچه مطالب کتاب با طب قدیم اختلاف دارد؛ اما به تعبیر مترجم در بادی نظر، با طب قدیم سازگارتر به نظر می رسد؛ لذا به جهت این که برای خوانندگان بیشتر قابل استفاده باشد، به ترجمه ساده اکتفا نشده و ضمن شرح آن اصول، این کتاب را با مبانی علم جدید، البته آن مبانی که عقل و آزمایش به درستی آن اطمینان یافته باشد، تطبیق کرده است.
وی سپس به این که «رساله ذهبیه یا مذهبه» به اسناد مختلفی در کتاب های روایات و اخبار نقل شده، اشاره کرده و خبر «موسی بن علی بن جابر سلامی» را در این خصوص نقل می کند. دلیل نامگذاری رساله نیز این بوده است که چون توجه مأمون و دانشمندان عصر او را به خود جلب نمود، مأمون دستور داد آن را با آب طلا بنویسند و به همین مناسبت به رساله ذهبیه یا مذهبه شناخته شد.