ایل باصری مشتمل بر ۱۹ طایفه و تعداد زیادی بُنکو ( ایشوم ) است. هر بنکو ( ایشوم ) شامل ۴ تا ۹ خانوار است که در چندین سیاه چادر زندگی می کنند. سرپرست اردوها در قدیم از طرف خان تعیین می شد و در نبود او ریش سفیدان بنکو ( ایشوم ) این مسئولیت را بر عهده می گرفتند. ریاست ایل نیز تا پیش از انقلاب بر عهدهٔ خان یا کلانتر ( از طایفه کلمبه ای ) و منصب او موروثی بود. [ ۱]
ایل باصری به دو شاخه اصلی علی میرزایی و ویسی تقسیم می شود. علاوه بر این دو گروه، عده ای از طایفه های باصری از ایلات دیگر مهاجرت کرده و به ایل باصری پیوسته اند. نام طایفه های ایل باصری به شرح زیر است:[ ۳]
این طایفه پرجمعیت ترین طایفه در شاخه ویسی می باشد. مردم این طایفه در شهرهای شیراز ، مرودشت و سروستان و بعضی روستاهای کربال ساکن شدند.
طایفه کُلُمْبه ای ( یا کُلُنبه ای ) نیز یکی دیگر از طوایف ایل باصری می باشد. سنتاً کلانتر ایل باصری از این طایفه انتخاب می شده است. امروزه مردم این طایفه در نواحی مرودشت ، شیراز ، پاسارگاد ، جهرم ( به خصوص بخش کردیان ) ، لارستان ساکن می باشند. [ ۴]
ظایفه لَب موسی ( یا لبوموسی ) یکی از طوایف بزرگ ایل باصری می باشد. نام خانوادگی اکثر مردم این طایفه شیروانی می باشد. مردم این طایفه در نواحی مرودشت ، شیراز ، پاسارگاد ، جهرم ( بخش کردیان ) و خرامه ساکن می باشند. [ ۴]
طایفه فرهادی نیز یکی از طوایف ایل باصری از شاخه ویسی می باشد که مردم آن عمدتاً دارای نام خانوادگی بهمنی، فرهاد پور و توکلی می باشند. طایفه به دو دسته فرهادی بهمنی ( دارای دوازده اولاد ) که بزرگترین اولاد و مشهورترین آن اولاد سعدی و کدخدای فرهادی ها سرمست بهمنی بوده است ودیگری فرهادی قلندری ( فرهادپور و توکلی و فرهادی ) تقسیم می شود؛ که محل سکونت مردم این طایفه عمدتاً در شهرستان های مرودشت ( مرکز اصلی سکونت فرهادی بهمنی به کلانتری سرمست خان بهمنی ) ، و دیگر شهرها از جمله شیراز ، پاسارگاد اقلید ، سروستان و قرار دارد.
طایفه عبداللهی و عبدلی، طایفه عبدلی چون جدشان عبدالله ( عبدل ) بوده است به عبدلی معروف شده اند که از طوایف ایل باصری می باشند. این طایفه در زمان زندیه مورد توجه خاندان زند بودند و کریمخان زند قشلاق آنان را در کوه احمدی در مشرق شیراز معین کرد تا در مواقع لازم به آن ها دسترسی داشته باشد. امروزه عبداللهی ها در نواحی مرودشت ، شیراز، ایزدخواست باصری ، پاسارگاد ، جهرم ( به خصوص مناطق کردیان و خفر ) و لارستان ( بخش جویم ) ساکن می باشند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایل باصری به دو شاخه اصلی علی میرزایی و ویسی تقسیم می شود. علاوه بر این دو گروه، عده ای از طایفه های باصری از ایلات دیگر مهاجرت کرده و به ایل باصری پیوسته اند. نام طایفه های ایل باصری به شرح زیر است:[ ۳]
این طایفه پرجمعیت ترین طایفه در شاخه ویسی می باشد. مردم این طایفه در شهرهای شیراز ، مرودشت و سروستان و بعضی روستاهای کربال ساکن شدند.
طایفه کُلُمْبه ای ( یا کُلُنبه ای ) نیز یکی دیگر از طوایف ایل باصری می باشد. سنتاً کلانتر ایل باصری از این طایفه انتخاب می شده است. امروزه مردم این طایفه در نواحی مرودشت ، شیراز ، پاسارگاد ، جهرم ( به خصوص بخش کردیان ) ، لارستان ساکن می باشند. [ ۴]
ظایفه لَب موسی ( یا لبوموسی ) یکی از طوایف بزرگ ایل باصری می باشد. نام خانوادگی اکثر مردم این طایفه شیروانی می باشد. مردم این طایفه در نواحی مرودشت ، شیراز ، پاسارگاد ، جهرم ( بخش کردیان ) و خرامه ساکن می باشند. [ ۴]
طایفه فرهادی نیز یکی از طوایف ایل باصری از شاخه ویسی می باشد که مردم آن عمدتاً دارای نام خانوادگی بهمنی، فرهاد پور و توکلی می باشند. طایفه به دو دسته فرهادی بهمنی ( دارای دوازده اولاد ) که بزرگترین اولاد و مشهورترین آن اولاد سعدی و کدخدای فرهادی ها سرمست بهمنی بوده است ودیگری فرهادی قلندری ( فرهادپور و توکلی و فرهادی ) تقسیم می شود؛ که محل سکونت مردم این طایفه عمدتاً در شهرستان های مرودشت ( مرکز اصلی سکونت فرهادی بهمنی به کلانتری سرمست خان بهمنی ) ، و دیگر شهرها از جمله شیراز ، پاسارگاد اقلید ، سروستان و قرار دارد.
طایفه عبداللهی و عبدلی، طایفه عبدلی چون جدشان عبدالله ( عبدل ) بوده است به عبدلی معروف شده اند که از طوایف ایل باصری می باشند. این طایفه در زمان زندیه مورد توجه خاندان زند بودند و کریمخان زند قشلاق آنان را در کوه احمدی در مشرق شیراز معین کرد تا در مواقع لازم به آن ها دسترسی داشته باشد. امروزه عبداللهی ها در نواحی مرودشت ، شیراز، ایزدخواست باصری ، پاسارگاد ، جهرم ( به خصوص مناطق کردیان و خفر ) و لارستان ( بخش جویم ) ساکن می باشند. [ ۴]
wiki: طایفه های ایل باصری