طایع عباسی

دانشنامه آزاد فارسی

طائِع عباسی (۳۱۷ـ۳۹۳ق)
عبدالکریم ابوبکر بن مطیع، ملقب به الطائع لامرالله، بیست وچهارمین خلیفۀ عباسی (۳۶۳ـ۳۸۱ق) . پس از استعفای پدرش به خلافت رسید. عضدالدولۀ دیلمی در ۳۶۴ق به منظور از میان بردن اختیارات ناچیز خلیفه ، بغداد را مقر خود ساخت و دختر خود، شاه زنان، را به عقد طائع درآورد. برخی گمان برده اند که مقصود عضدالدوله از این ازدواج آن بود که نوۀ او ولیعهد شود و درنتیجه پادشاهی و خلافت هر دو به دیلمیان انتقال یابد، اما این آرزو تحقق نیافت. در ۳۸۱ق بهاءالدولۀ دیلمی طائع را از خلافت برانداخت و دستور غارت دارالخلافه را داد. پس از وی قادر به خلافت نشست.

پیشنهاد کاربران

بپرس