طالب املی محمد

دانشنامه آزاد فارسی

طالب آملی محمد. طالب آملی، محمّد (ح ۹۸۷ـ۱۰۳۵ق)
(ملقب به: ملک الشعرا و معروف به: بلبل آملی) شاعر ایرانی. در ۱۰۱۰ق از مازندران راهی کاشان شد و پنج یا شش سال در آن جا بود و سپس به مرو به خدمت بکنش خان استاجلو، پسر حاکم مرو، درآمد. وی در ۱۰۱۷ق راهی هندوستان و پس از آن در قندهار به ملازمت غازی بیگ ترخان درآمد و چندی در خدمت او در رفاه به سر برد. پس از مرگ غازی بیگ، در ۱۰۲۱ق به ناچار به آگره در هند رفت و پس از چندی سرگردانی، در لاهور با اعتماد الدوله غیاث الدین محمد تهرانی، وزیر ادب دوست جهانگیر گورکانی، آشنایی یافت و با کمک هم او در حدود ۱۰۲۵ق در زمرۀ شاعران دربار جهانگیر درآمد و در ۱۰۲۸ق ملک الشعرای دربار او شد. طالب از شاعران برجستۀ سبک هندی است. در تمامی تذکره هایی که در روزگار طالب نوشته شده اند، از او با احترام بسیار یاد رفته و در دقایق اشعارش بحث شده است. دیوان کامل او را از ۹ تا ۱۵هزار بیت گفته اند. کلیات اشعار ملک الشعرا طالب آملی به تصحیح طاهری شهاب چاپ شده است (تهران، ۱۳۴۶ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس