طارمی

طارمی (معماری). طارَمی ( عربی: درابزین، لاتین: Baluster ) یا تارُمی یا داروزین[ ۱] یا نرده یک عنصر معماری به شکل ستونی نسبتاً کوتاه است که جلوی ایوان، باغچه، یا در کنارهٔ پلکان چیده می شود تا به عنوان چینه ای از ورود یا سقوط کردن افراد جلوگیری کند یا به عنوان تکیه گاهی برای هندریل به کار برود. [ ۲] طارمی می تواند ساده یا تراش خورده باشد، جنس آن می تواند سنگ، چوب، شیشه، یا فلز باشد، و مقطع آن معمولاً مربع یا دایره شکل است. مواد متداول مورد استفاده در ساخت و ساز آن عبارتند از چوب، سنگ و کمتر از فلز و سرامیک. [ ۳]
به محجر یا دیوار مانندی که از چیده شدن طارمی ها شکل می گیرد تارم گفته می شود. [ ۴]
اولین نمونه های طارمی نمونه هایی هستند که در نقش برجسته های کاخ های آشوری نشان داده شده اند، جایی که آنها به عنوان نرده های پنجره ای کاربردی به کار می رفتند و ظاهراً سرستون های یونی داشتند. [ ۵] به نظر نمی رسد که نرده برای یونانی ها و رومی ها به عنوان یک عنصر معماری شناخته شده باشد، اما اشکال نرده ای در پایه های صندلی ها و میزهایی که در نقش برجسته های رومی نشان داده شده اند، آشنا هستند، جایی که پایه های اصلی یا مدل هایی برای ریخته گری وجود دارد. [ ۶] برنزها بر روی ماشین تراش یا در شمعدان مرمری عتیقه شکل می گرفتند که به صورت مجموعه ای از عناصر پیازی و دیسکی شکل روی هم قرار گرفته بودند که هر دو نوع منابع آشنا برای طراحان کواتروسنتو هستند. [ ۷] طارمی یکی از ویژگی های معماری اولیه رنسانس بود، نمونه های اواخر قرن پانزدهم در بالکن های کاخ ها در ونیز و ورونا یافت می شود. [ ۸] [ ۹] [ ۱۰]