ضیف

[ویکی الکتاب] معنی ضَیْفِ: میهمان - میهمانان (در اصل کلمه ضیف مصدر است ، و مصدر تثنیه و جمع ندارد و برای همین در عبارت "ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ ﭐلْمُکْرَمِینَ " به صورت مفرد آورده شده درحالیکه چند نفر مهمان بودند)
معنی ضَیْفِهِ: میهمانش - میهمانانش(در اصل کلمه ضیف مصدر است ، و مصدر تثنیه و جمع ندارد و برای همین در عبارت "رَاوَدُوهُ عَن ضَیْفِهِ " به صورت مفرد آورده شده درحالیکه چند نفر مهمان بودند)
معنی ضَیْفِی: میهمانم - میهمانانم(در اصل کلمه ضیف مصدر است ، و مصدر تثنیه و جمع ندارد و برای همین در عبارت "وَلَا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی " به صورت مفرد آورده شده درحالیکه چند نفر مهمان بودند)
ریشه کلمه:
ضیف (۶ بار)

گر چه «ضَیْف» در اینجا به صورت مفرد است، ولی، همان گونه که بعضی از مفسران بزرگ گفته اند، هم معنای مفرد دارد و هم معنای جمع (مهمان و مهمانان).
میهمان. . اصل ضیف چنانکه راغب گفته به معنی میل است «ضافَ اِلی کَذا» یعنی به سوی آن میل کرد. علت تسمیه میهمان بضیف آن است که به طرف انسان میل می‏کند و به منزل او وارد می‏شود. در مفردات و اقرب گفته: ضیف چون در اصل مصدر است لذا مفرد و جمع در آن یکسان است و جمع بسته نمی‏شود. آن در آیه فوق جمع است و نیز در آیه . ولی گاهی جمع آن اضیاف، ضیوف، ضیفان و اضائف آمده (اقرب).