ضیاءالدین ابن احمر

[ویکی فقه] اِبْن ِ اِخْوَه ، یا اِبْن اُخُوَّه ، ضیاءالدین محمد بن محمد بن احمد بن ابی زید قرشی (۶۴۸ -۷۲۹ق /۱۲۵۰-۱۳۲۹م )، فقیه و محدّث شافعی است .
در مورد کنیه وی ، اگر چه این کنیه پیش از او نیز سابقه داشته ، به جهت عدم حرکت گذاری ، نحوه تلفظ در متون روشن نیست . مستشرقانی که از دهه ۴۰ قرن حاضر به شرح احوال ابن اخوه پرداخته اند، در تلفظ کنیه وی اختلاف کرده اند، ابتدا لوی و به دنبال او گودفروا آن را با تردید به شکل «ابن الاُخُوّة» ( پسر برادری ) و بروکلمان ، آن را بدون تردید به شکل «ابن الاِخْوَة» (پسر برادران ) ثبت کرده اند و مدرک قاطعی برای ترجیح یکی از این دو احتمال در دست نیست .
نسب قرشی
وی از خاندانی اهل دانش بود و نسب قرشی داشت . اینکه وی توضیحات دقیق و مفصلی در مورد اختلاف کمیت واحد رطل در شهرهای مختلف مصر آورده ، بی آنکه اطلاع مشابهی درباره سایر کشورهای اسلامی در کتاب خود بیاورد و نیز اقتصار ابن اخوه بر ذکر کیل مصری این احتمال را تقویت می کند که وی مصری بوده است . بر این دو قرینه ، استماع وی از رشید عطار را نیز باید افزود. شاید لوی نیز بر پایه همین قراین وی را مصری دانسته باشد.
مذهب
ابن اخوه در مقدمه کتاب خود تصریح کرده که در فروع پیرو فقه شافعی و در اصول اشعری بوده است . ابن حجر به نقل از ابن رافع ضمن محدث شمردن ابن اخوه متذکر شده که وی صحیح مسلم را از رشیدالدین (یحیی بن علی ) عطار و ابومُضَرْ استماع کرده است .
تحصیل حدیث از زمان کودکی
...