ضغیغه

لغت نامه دهخدا

( ضغیغة ) ضغیغة. [ ض َ غ َ ] ( ع ص ، اِ ) مرغزار تر و تازه. ( منتهی الارب ). مرغزار. ( مهذب الاسماء ). || خمیر تنک. || گروه مردم مختلط از هر صنف. || نان برنج تنک. || زندگانی خوش با فراخی و خصب. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس