ضغیط

لغت نامه دهخدا

ضغیط. [ ض َ ] ( ع ص ، اِ ) چاه گَنده پر از گل و لای سیاه در پهلوی چاه خوش آب و پاکیزه که آن را هم تباه و بویناک گرداند. ( منتهی الارب ).چاه گنده در پهلوی چاه خوش آب که آن را هم بوناک و بدمزه گرداند. || سست رای ضعیف عقل. ( منتخب اللغات ). سست عقل و تباه رای. ج ، ضغطی. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس