ضغب

لغت نامه دهخدا

ضغب. [ ض َ ] ( ع ص ) مرد خواهنده بادرنگ یا حریص و شیفته محبت آن. ( منتهی الارب ).

ضغب. [ ض َ ] ( ع مص ) بانگ خرگوش و گرگ برزدن برای بیم کردن کسی. || ضَغَب المراءة؛ آرمید با زن. || ضَغَب الارنب ؛ نالید خرگوش وقتی که گرفتار شد. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس