ضریح امام حسین

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ضریح قبر امام حسین (علیه السلام)، ضریحی شش گوشه بوده که بر روی قبر مطهر امام حسین (علیه السلام) در کربلا قرار دارد.در طول تاریخ، حاکمان و پادشاهان مختلف در ساخت و ساز و تزیین حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) همت گماشته اند. اولین ضریح بر روی قبر ایشان از جنس چوب بود و توسط عضد الدوله دیلمی ساخته شد. در دوره قاجاریه ابتدا فتحلی شاه و بعد انیس الدوله زن ناصرالدین شاه هرکدام ضریحی از جنس نقره برای قبر شریف امام حسین (علیه السلام) ساختند. طاهر سیف الدین داعی مطلق فرقه بهره هند ضریحی از نقره خالص ساخت. این ضریح با ضریح قاجاری تعویض گردید و ضریح قبلی برای نصب بر روی قبر مطهر امامین عسکریین (علیهما السلام) به سامرا فرستاده شد.کار ساخت ضریح فعلی سال ۱۳۸۵ش با تشکیل هیأت امنایی در ایران کلید خورد. این ضریح همانند ضریح قبلی، شش گوشه و تقریباً به همان ابعاد، ساخته شده است. پس از نصب ضریح بر روی قبر مطهر امام حسین (علیه السلام)، در اسفند سال ۱۳۹۱ رونمایی شد. گفتنی است داخل ضریح مطهر صندوقچه ای بر روی قبر شریف نصب است. این صندوقچه برای اولین بار توسط شاه اسماعیل صفوی ساخته شد. صندوقچه دیگری توسط گوهرشاد همسر نادرشاه افشار به حرم مطهر هدیه گردید. این صندوقچه بارها مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته و هنوز هم بر روی قبر مطهر نصب است.
در اینجا به اختصار به تاریخچه ساخت ضریح بر روی قبر مطهر امام حسین (علیه السلام) و سازندگان آن اشاره می کنیم:
عضدالدوله دیلمی
پروژه ساخت ضریح جدید امام حسین (علیه السّلام)، در سال ۱۳۸۵ ه. ش در ایران، با تشکیل هیئت امنایی برای این کار، آغاز شد. طرح هنری ضریح را «استاد محمود فرشچیان»، نقاش بزرگ معاصر ایران ارائه داد و خطاطی کتیبه های آن را «استاد سید محمدحسینی موحد»، از خوشنویسان بزرگ جهان اسلام برعهده گرفت و قلم زنی روی ضریح را نیز هنرمندان اصفهانی انجام دادند. کار ساخت ضریح، از خرداد ماه سال ۱۳۸۷ ه. ش، در شبستان مدرسه معصومیه قم آغاز شد. برای طراحی سازه ضریح، از سیستم های روز مهندسی استفاده شد و مهندسان مختلف رشته های عمران و معماری، به ویژه آقایان عبدالحمید توکلی بینا و مهدی خوش نژاد، در ساخت ضریح کمک و نظارت کردند. جنس اصلی سازه ضریح که قطعات نقره و طلا روی آن ترکیب شده، از چوب ساج است که در سال ۱۹۹۳ م از جنگل های برمه استحصال شده و وزن چوب های به کار رفته در ضریح، ۵۳۵۰ کیلوگرم است. همچنین مقدار ۱۱۸ کیلو و ۶۵۰ گرم طلا و بالغ بر ۴۶۰۰ کیلوگرم نقره در ساخت ضریح، استفاده شده است.ضریح جدید همانند ضریح قبلی، شش گوشه و تقریباً به همان ابعاد، ساخته شده است. مساحت نمای آن ۸۶/ ۳۳ مترمربع، طول و عرض آن ۳۴/ ۷• ۰۴/ ۵ متر و ارتفاع آن نیز ۴۹/ ۴ متر است. تعداد پنجره های مشبک گرداگرد ضریح نیز بیست پنجره است. سرانجام این ضریح پس از بدرقه مردم شهرهای مختلف ایران، به کربلا انتقال یافت و پس از نصب بر قبر شریف امام حسین (علیه السّلام)، طی مراسم باشکوهی در ۱۵ اسفند ۱۳۹۱ ه. ش رونمایی شد.
صندوقچه قبر امام حسین
گویند شاه اسماعیل صفوی در سال ۹۲۰ ه. ق، دستور ساخت شش صندوقچه چوبی خاتم و منبت کاری نفیس را صادر کرد تا بر قبور مطهر امامان مدفون در عراق نصب شود که البته صندوقچه قبر امام حسین (علیه السّلام)، پس از وفات شاه اسماعیل در سال ۹۳۲ ه. ق بر قبر مطهر، نصب گردید.
کرباسی، محمدصادق، دائرة المعارف الحسینیة- تاریخ المراقد، ج۲، ص۵۸ و ۶۱.
...

[ویکی شیعه] ضریح امام حسین (ع). ضریح امام حسین(ع) سازه مشبک و شش گوشه ای می باشد که بر مرقد امام حسین(ع) نهاده شده است. عضدالدوله دیلمی برای نخستین بار ضریحی از جنس چوب ساج و تزیین شده با عاج را روی قبر امام حسین(ع) نصب کرد و قبر را با پارچه های گران بهای دیباج پوشاند و بعد از او حاکمان و شاهان شیعی ضریح را تعمیر و یا تعویض کردند.
ساخت ضریح جدید مرقد امام حسین(ع) در قم قریب به ۵ سال طول کشید و طی مراسمی به جای ضریح سابق نصب گردید.
ضریح، سازه مشبّکی از طلا، نقره، مس یا چوب و جز آن است که بر روی قبر امام، امامزاده یا بزرگان مذهبی می نهند. از تاریخچه پیدایش ضریح و تغییر و تحول آن به شکل کنونی اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما ضریح به معنای اتاقک و صندوق از قرن نخست قمری رایج بوده است. ظاهراً پیشینه ضریح به شکل کنونی (مشبک و از نقره و مس)به دوره صفویه برمی گردد.

[ویکی شیعه] ضریح امام حسین(ع). ضریح امام حسین(ع) سازه مشبک و شش گوشه ای است که بر مرقد امام حسین(ع) نهاده شده است. عضدالدوله دیلمی برای نخستین بار ضریحی از جنس چوب ساج و تزیین شده با عاج را روی قبر امام حسین(ع) نصب کرد و قبر را با پارچه های گران بهای دیباج پوشاند و بعد از او حاکمان و شاهان شیعی ضریح را تعمیر و یا تعویض کردند.
ساخت ضریح جدید مرقد امام حسین(ع) در قم قریب به ۵ سال طول کشید و طی مراسمی به جای ضریح سابق نصب گردید.
ضریح، سازه مشبّکی از طلا، نقره، مس یا چوب و جز آن است که بر روی قبر امام، امامزاده یا بزرگان مذهبی می نهند. از تاریخچه پیدایش ضریح و تغییر و تحول آن به شکل کنونی اطلاع دقیقی در دست نیست؛ اما ضریح به معنای اتاقک و صندوق از قرن نخست قمری رایج بوده است. ظاهراً پیشینه ضریح به شکل کنونی (مشبک و از نقره و مس)به دوره صفویه برمی گردد.

پیشنهاد کاربران

بپرس