ضروه

لغت نامه دهخدا

( ضروة ) ضروة. [ ض َرْ وَ / ض ِرْ وَ ] ( اِخ ) دهی است در یمن از اعمال مخلاف سنجان. ( معجم البلدان ).

ضروة. [ ض ِرْ وَ ] ( ع اِ ) تأنیث ضرو. ( منتهی الارب ). || یکی ضِرو . || سگ صید. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس