ضربت خوردن امام علی

[ویکی فقه] در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان بود، که امیر والایی ها و رادمرد سرافراز اسلام و آن یار همیشگی دین و شریعت محمدی به وسیله شمشیر پلیدترین و شقاوت پیشه ترین انسان ها فرق مبارکش شکافت و خون سرش محاسن سفید او را رنگین ساخت.
امام علی (علیه السّلام) بارها از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله وسلّم) در مورد کیفیت و چگونگی شهادتش روایت ها شنیده بود و رسول خدا با سخنان معجزه آسایش که خبر از آینده و رویدادهای تلخ و غم بار داده بود.در روایت آمده است؛ که در جنگ خندق هنگامی که امام علی (علیه السّلام) مقابل جنگاور کفر و شرک «عمرو» قرار گرفت، با شمشیر «عمرو» که بر فرق سرش اصابت کرد، خون سر، تمام چهره و محاسن امام را رنگین ساخت. در حالی که پیامبر با دستان مبارک خود فرق سر امام را پانسمان می کرد و خون چهره گلگون او را پاک می کرد، فرمودند: «این انا یوم یضربک اشقی الاخرین علی راسک ویخضب لحیتک من دم راسک»«علی جان! آن گاه که شقاوت پیشه ترین انسان ها با شمشیر ستم و تجاوز فرق همایونت را هدف قرار می دهد. و محاسن شریفت را به خون سرت رنگین می سازد من کجا هستم تا زخم سرت را چون امروز پانسمان کنم.»
شرح ماجرای شهادت
هنگامی که ماه رمضان فرا رسید. آن امام همام، شصت و سه بهار از عمر پربرکت خویش را پشت سر نهاده بود. در آن سال نیز همچون سالهای پیش در خانه فرزندان افطار مهمان بودند و به هنگام افطار بیشتر از سه لقمه غذا تناول نمی فرمودند.در یکی از شب ها، فرزندان امام از ایشان علت کم خوردن غذا را پرسیدند. آن حضرت فرمودند: «همانا روزهای کوتاهی مانده است که امر خدای – بلند مرتبه بزرگوار فرا برسد و من بیش از هر چیز دوست دارم که در آن حال، شکمم خالی باشد.»
← میهمان دختر
امیر المومنین؛ شهادت؛ جان باختن در راه خدا؛ شهادت حضرت علی.