ضبوع

لغت نامه دهخدا

ضبوع. [ ض ُ ] ( ع مص ) ضَبع. ضبعان. یازیدن اسب بازوها را در رفتن. ( منتهی الارب ). دراز کردن ستور بازوها را در رفتار. ( منتخب اللغات ).

پیشنهاد کاربران

بپرس