ضبوث

لغت نامه دهخدا

ضبوث. [ ض َ ] ( ع ص ) شتر ماده که در فربهی آن شک باشد پس به دست بسوده شود. ( منتهی الارب ). پرماسیدن اشتر تا لاغری و فربهی آن دانند. || ( اِ ) شیر بیشه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس