ضبنه

لغت نامه دهخدا

( ضبنة ) ضبنة. [ ض َ ب ِ ن َ ] ( ع اِ ) عیال مرد و پیرو او. || ( ص ) آنکه در وی کفایتی و فایده ای نبود از رفیقان و پیروان. ضبنة ( مثلثة ) مانند آن است. ( منتهی الارب ).

ضبنة. [ ض َ / ض ِ / ض ُ ن َ ] ( ع ص ، اِ ) ضَبِنة. رجوع به ضبنة شود. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس