ضبث

لغت نامه دهخدا

ضبث. [ ض َ] ( ع مص ) سخت به پنجه گرفتن چیزی را. سخت گرفتن. ( تاج المصادر ) ( زوزنی ). بکف و پنجه گرفتن چیزی. ( منتخب اللغات ). به پنجه گرفتن چیزی. || زدن کسی را. || بسودن ناقه و جز آن را تا فربهی ولاغری آن معلوم شود. پرماسیدن ناقه. ( منتهی الارب ).

ضبث. [ ض َ ب ِ ] ( ع اِ ) شیر بیشه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس